Η «πηγάδα» του Μελιγαλά Σεπτέμβριος 1944...

Συμπληρώθηκαν φέτος 73 χρόνια από το ειδεχθές έγκλημα που διέπραξαν οι κομμουνιστές τον Σεπτέμβριο του 1944, σε βάρος των κατοίκων του Μελιγαλά. 

Η σφαγή 2.100 αιχμαλώτων στην πηγάδα του «Μελιγαλά» έχει περάσει πλέον στην ιστορία. 

Από τις 16 έως τις 20 Σεπτεμβρίου 1944, διαπράχθηκαν τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα από τους κομμουνιστοσυμμορίτες του ΚΚΕ, που εγκληματούσαν κάτω από τον μανδύα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. 

Ουδέποτε απολογήθηκαν και τιμωρήθηκαν από την Ελληνική πολιτεία γι’ αυτές τους τις πράξεις. 

Αντίθετα ο κοινοβουλευτισμός της Μεταπολιτεύσεως τους αποκατέστησε και τους έδωσε την δυνατότητα να εισέλθουν στο Ελληνικό κοινοβούλιο, το οποίο θα καταργήσουν όταν θα τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία, και να αισθάνονται υπερήφανοι για τους αγώνες του κόμματός τους.   

Η επίθεση στην Καλαμάτα και τα μαρτύρια των κατοίκων της. 

Ο Μελιγαλάς υπήρξε η ιστορική εκείνη έπαλξη στην οποία διαδραματίστηκαν τα πλέον σοβαρά γεγονότα με την λήξη του πρώτου γύρου του συμμοριτισμού. 

Αρχές Σεπτεμβρίου 1944 τα στρατιωτικά γερμανικά τμήματα αρχίζουν να αποχωρούν από την Πελοπόννησο. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Καλαμάτα. 

Κινούνται προς βορράν ανενόχλητοι από τις ανταρτικές ομάδες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, οι οποίες θέλουν να παραμείνουν αλώβητες προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία στις περιοχές που εγκαταλείπουν οι Γερμανοί. 

Στις 8 Σεπτεμβρίου οι κομμουνιστές αποστέλλουν τελεσίγραφο προς τις αρχές της πόλεως της Καλαμάτας, με το οποίο ζητούσαν « την παράδοση της πόλεως, της Χωροφυλακής και του Τάγματος Ασφαλείας με τους οπλισμούς των». 

Σε σύσκεψη της ηγεσίας της πόλεως που ήταν ο Νομάρχης Περωτής, ο Διοικητής της Χωροφυλακής Φραγκουδάκης, ο υποδιοικητής  Καής και ο Εισαγγελέας Γαλανόπουλος αποφασίζουν όχι μόνο να μην παραδοθούν, αλλά να αντισταθούν με κάθε μέσο που διαθέτουν 

Την επομένη 9 Σεπτεμβρίου ξεκινά η επίθεση των κομμουνιστοσυμμοριτών, αλλά οι μικρές σε αριθμό αλλά μεγάλες σε γενναιότητα και αυτοθυσία δυνάμεις των αμυνομένων,όχι μόνο ανθίστανται αλλά και καταφέρνουν να δώσουν αποφασιστικά κτυπήματα στους Ελασίτες. 

Η κατάσταση αυτή οδηγεί τους επιτιθέμενους κομμουνιστές να ζητήσουν την βοήθεια του αρχισυμμορίτη Άρη Βελουχιώτη, προκειμένου να μπορέσουν να καταβάλουν την μικρή δύναμη των ηρωικών υπερασπιστών της πόλεως της Καλαμάτας. 

Μετά από 24ώρο άνισο αγώνα δυστυχώς η πόλη θα πέσει στα χέρια του αιμοσταγούς Βελουχιώτη. Οι Ελασίτες μπαίνουν στην Καλαμάτα και αμέσως συλλαμβάνουν τις αρχές της πόλης. 

Ο Νομάρχης, οι αξιωματικοί της Χωροφυλακής και άλλοι αξιωματούχοι μεταφέρονται στην κεντρική πλατεία της πόλης, παραμορφωμένοι από τα πολλά κτυπήματα που έχουν δεχθεί. 

Είχαν βγάλει τα μάτια του Διοικητή της Χωροφυλακής και κρεμόντουσαν από τις κόγχες τους. Σε άλλους είχαν σπάσει τα πόδια, τους είχαν κόψει τα χέρια, τα αυτιά, τις μύτες. 

Δίχως να τους ενοχλούν όλες αυτές οι αποτρόπαιες εγκληματικές πράξεις, οι κομμουνιστές, στήνουν γλέντι και μεθοκοπούν μέχρι αργά το απόγευμα. 

Τότε αποφασίζουν να δώσουν τέλος στα μαρτύρια των ηρωικών υπερασπιστών της Καλαμάτας, που μέχρι εκείνη την ώρα είχαν υποστεί τα πάνδεινα. Κρεμούν τους υπερασπιστές της ελευθερίας και της πατρίδος με σύρματα από τις ηλεκτρικές κολόνες. 

Το τι επακολούθησε αμέσως μετά είναι αδύνατο να περιγραφεί. Εμπρησμοί, δηώσεις, βιασμοί, διαρπαγές περιουσιών και οτιδήποτε άλλο μπορεί να διανοηθεί ο νους του ανθρώπου.   

Η επίθεση στον Μελιγαλά και το έγκλημα της «Πηγάδας». 

Εν τω μεταξύ όσοι από τους αμυνόμενους υπερασπιστές κατορθώνουν να διαφύγουν, με πεζοπορία φθάνουν στην κωμόπολη του Μελιγαλά όπου εκεί έχουν καταφύγει 7.000 άμαχοι από τις γύρω περιοχές, για να διασωθούν από τη μήνη των Ελασιτών. 

Μετά την Καλαμάτα οι κομμουνιστοσυμμορίτες του Βελουχιώτη με ισχυρές δυνάμεις επιτίθενται κατά της πόλεως του Μελιγαλά. Τις επιθετικές ενέργειες διευθύνει αυτοπροσώπως ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο οποίος είχε δώσει διαταγή όσοι συλλαμβάνονται να σφαγιάζονται αμέσως. 

Έχει διεθνώς αναγνωριστεί ότι οι αιχμάλωτοι έχουν ορισμένα δικαιώματα, κυρίως το δικαίωμα της ζωής. 

Στο Μελιγαλά έγινε αποτρόπαια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αιχμαλώτων, κατά παράβαση κάθε ανθρωπίνου και θεϊκού νόμου. Οι συλληφθέντες αιχμάλωτοι σφαγιάστηκαν μέχρι ενός. 

Γι’ αυτά  τα εγκλήματα ουδέποτε απολογήθηκαν οι κομμουνιστές. Αυτοί ήταν οι αγώνες του ΚΚΕ που τους αποκατέστησε ο «εθνάρχης». Ο αγώνας ήταν σκληρός και άνισος. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές τεράστιες. 

Όμως ο ΕΛΑΣ είχε την δυνατότητα να αναπληρώνει με νέες ενισχύσεις τις δυνάμεις του σε έμψυχο υλικό και πολεμοφόδια. 

Αντίθετα από την πλευρά των υπερασπιστών του Μελιγαλά, οι δυνάμεις τους συνεχώς μειώνονταν. Την τρίτη ημέρα της πολιορκίας η πόλη έπεσε γιατί προδόθηκε από μέσα. Μπαίνοντας στη πόλη οι Ελασίτες ξεκινούν άγρια σφαγή των υπερασπιστών και του άμαχου πληθυσμού. Άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, παιδιά, σφάζονται και κατακρεουργούνται από τους «απελευθερωτές» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. 

Επάνω στους αιχμαλώτους, έκαναν επίδειξη νέων μεθόδων βασανιστηρίων και σφαγών. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1944 όσοι έχουν απομείνει ζωντανοί οδηγούνται και φυλακίζονται στο «Μπεζεστένι». Ήταν ένας περιφραγμένος χώρος, αγορά, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μελιγαλά. 

Όταν ο Βελουχιώτης μπήκε στην πόλη, μαζί με τους μαυροσκούφηδές του, που είχαν λάβει μέρος στη μάχη, αντίκρισε σωρεία πτωμάτων που ήσαν φρικτά παραμορφωμένα. 

Δίνει αμέσως διαταγή να απομακρυνθούν τα πτώματα και οι αιχμάλωτοι να οδηγηθούν στην πηγάδα προς εκτέλεση δίχως άλλη διαδικασία. 

Πρέπει να θανατωθούν χωρίς να σπαταλήσουν πυρομαχικά. Θα δουλέψει το μαχαίρι, το τσεκούρι, το κονσερβοκούτι και οποιοδήποτε άλλο πρόσφορο εργαλείο. 

Ο Δήμαρχος της πόλης γονατιστός, εκλιπαρεί τον δήμιο Βελουχιώτη να αφήσει να φύγουν τουλάχιστον τα γυναικόπαιδα. Ο Άρης το αποδέχεται αλλά γίνεται μεγάλο παζάρι για τα παιδιά. 

Ανεπτυγμένοι 13αχρονοι δεν θεωρούνται παιδιά και σύρονται ως πρόβατα στη σφαγή. Τελικά οι αιχμάλωτοι παρέμειναν 2.100 ψυχές. 

Τώρα ξεκινούν και τα αποτρόπαια  εγκλήματα. 

Δεμένοι σε τριάδες οι αιχμάλωτοι με αγκαθωτά σύρματα, δίχως υποδήματα οδηγούνται στην «Πηγάδα». 

Ήταν ένα τεράστιο πηγάδι 2 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, που χρησίμευε ως υδατοδεξαμενή, για την ύδρευση του Μελιγαλά. 

Η πορεία προς την «Πηγάδα» θύμιζε Γολγοθά, αφού οι αιχμάλωτοι υφίστανται κάθε είδους βασανιστήρια. Έριχναν στο δρόμο αγκαθωτούς θάμνους και φραγκοσυκιές. 

Τους μαστίγωναν, τους λοιδορούσαν, τους μαχαίρωναν και αυτοί τραγουδούσαν «Έχε για καημένε κόσμε». Όταν έφταναν στην «Πηγάδα» τους περίμεναν οι δήμιοι (εκτελεστές) του ΕΛΑΣ. 

Τους δολοφονούσαν με κάθε φονικό όργανο που είχαν στη διάθεση τους. Τους έκοβαν την καρωτίδα με κονσερβοκούτι και μισοπεθαμένους τους πέταγαν στην «Πηγάδα».

Τρεις ημέρες κράτησε η σφαγή. 

Η «Πηγάδα» γέμισε από πτώματα 2.100 έως 2.500 αγρίως σφραγισθέντων Ελλήνων. Εκείνες τις τραγικές και συνάμα τρομερές ώρες, ποιος θα μπορούσε να μετρήσει τις ανθρώπινες δυστυχισμένες μαρτυρικές ψυχές;

Οι Έλληνες Εθνικιστές δεν ξεχνούν. 

Η «Πηγάδα» του Μελιγαλά είναι ένα από τα πολλά εγκλήματα που διέπραξε ο κομμουνισμός σε βάρος της πατρίδος και του λαού. 

Όσο και αν τα αποσιωπά το πολιτικό κατεστημένο, θα εξακολουθούν να παραμένουν ανεξίτηλο στίγμα που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπως και τα εγκλήματα εκείνα του Φενεού, του Κόκκινου Δεκέμβρη 1944, του Λιτοχώρου, του Νυμφαίου και τόσα άλλα. Το μνημόσυνο που τελείται κάθε χρόνο στην «Πηγάδα» του Μελιγαλά δεν είναι εορτή μίσους, όπως θέλει να την αποκαλεί η παν-αριστερά και την αποδέχεται σιωπηρά η κεντροδεξιά. 

Είναι χρέος εθνικό!!

Οι Έλληνες Εθνικιστές ούτε λησμονούν, ούτε δίνουν άφεση αμαρτιών. 

Τα εγκλήματα του κομμουνισμού θα παραμένουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας, διότι οι ψυχές των δολοφονημένων Ελλήνων εξακολουθούν να ζητούν τη δικαίωση τους και την ηθική τιμωρία των ενόχων...

Το να φέρει την γαλανόλευκη σε παρελάσεις ο Άριστος, είναι απόδοση τιμής προς την σημαία κ όχι προς τον σημαιοφόρο

ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ 1ου , 2ου , 3ου ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ 

Αγαπητοί γονείς  ΠΡΟΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΝ. 

Με την ευκαιρία του εορτασμού της διπλής εορτής της 25ης Μαρτίου (Ευαγγελισμού και εθνικής Παλιγγενεσίας ) θα θέλαμε μέσα από αυτό το κείμενο να εκφράσουμε τις θέσεις και τους προβληματισμούς μας σαν γονείς κατ’ αρχήν και εν συνεχεία σαν Έλληνες . 

Ένα μεγάλο κατά την κρίση μας ζήτημα , έχει προκύψει τον τελευταίο καιρό στα σχολεία της χώρας μας όσον αφορά την κλήρωση του σημαιοφόρου με κατάργηση της αριστείας που μέχρι σήμερα όριζε αυτόν που θα είχε την ύψιστη τιμή να κρατήσει περήφανα τη Σημαία μας κατά την διάρκεια της παρέλασης .

 Η Σημαία ενός λαού δεν αποτελεί βραβείο , είναι σύμβολο ιερό , δεν είναι ένα πανί με χρώματα.

 Η Σημαία ενός λαού είναι το σύμβολο της εθνικής του ταυτότητας. Αποτελεί το κοινό σημείο, την κοινή αναφορά ενός συνόλου ανθρώπων, οργανωμένο σε μια κρατική οντότητα. Η έννοια της Σημαίας είναι συνδεδεμένη με την οργάνωση του κράτους. Είναι το σύμβολο που μέσα από τις παραστάσεις - τα σύμβολα και χρώματά της - κωδικοποιεί την ιστορία και το γίγνεσθαι ενός λαού, συμπυκνώνει τους αγώνες και σηματοδοτεί την παρουσία του στον ανθρώπινο πολιτισμό.

Η Ελληνική Σημαία , η Σημαία μας , συμβολίζει την ίδια πατρίδα μας , περικλείει τη θρησκευτική μας πίστη και τα οράματά του λαού μας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιδέα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας , που με αίμα αποκτήθηκαν. Η Σημαία μας , το ιερότερο σύμβολο του Έθνους , περικλείει στις πτυχές της τις θυσίες και τις μαρτυρίες της ελληνικής ψυχής , εκφράζει την εθνική μας ενότητα , ενσαρκώνει τα οράματα του λαού μας για ελευθερία και δημοκρατία. 

Μπορεί κανείς να ξεχάσει τον γενναίο σημαιοφόρο , που σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά τη στιγμή που έστηνε την Ελληνική Σημαία στην κορυφή του Μπιζανίου το 1912;

Στη μάχη σκοτώθηκαν 10 στρατιώτες , για να μην πέσει η Σημαία στα χέρια του εχθρού. Ο Λοχίας , που είχε απομείνει , όρμησε στο ύψωμα  , αγκάλιασε την Σημαία , κατρακύλησε αιμόφυρτος στην πλαγιά και φτάνοντας στον Διοικητή του, στάθηκε όρθιος χαιρέτησε κι ανάφερε: «Κύριε διοικητά , έχω την τιμή να σας παραδώσω την Σημαία». Κι έπεσε νεκρός.

Αναλογιζόμενοι ότι η Ελληνική Σημαία πρωτοεμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1807 και καθιερώθηκε τον Ιανουάριο του 1822 από την Α΄ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου , αντιλαμβανόμαστε ότι η βαμμένη με αίμα ηρώων και τιμημένη με τις ζωές χιλιάδων πολεμιστών σημαία της ΕΛΛΑΔΑΣ αποτελεί μια από τις παλαιότερες ιστορικά Σημαίες της σύγχρονης εποχής.

Γι’ αυτό και της αξίζει , ιδιαίτερα από μας τους Έλληνες , ο απόλυτος σεβασμός ως  απότιση του ελάχιστου φόρου τιμής προς την ιστορική διαδρομή της.

Είναι η ίδια που σηκώθηκε στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821 , η ίδια που έγραψε το ΕΠΟΣ του 40 και η ίδια με την οποία ο Ελληνικός Λαός αγωνίζεται σήμερα για την ΔΙΑΣΩΣΗ της χώρας μας. Σε όλους τους αγώνες του Έθνους οι Έλληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με την ζωή τους το Ιερό αυτό σύμβολο. 

Για τους λόγους αυτούς μέχρι σήμερα το Σχολείο εμπιστευόταν τη Σημαία μας σε Ελληνόπουλα   που τα χαρακτήριζε άριστη διαγωγή και υψηλή επίδοση,  όχι σαν προσωπικό βραβείο αλλά σαν κριτήριο τιμής προς τη Σημαία και όχι προς το μαθητή .

Το γεγονός ότι το ιερό αυτό σύμβολο μπαίνει σε κληρωτίδα , γίνεται τυχερό παιχνίδι και υποβιβάζεται προσβλητικά , και μάλιστα σε τόσο δύσκολους καιρούς για την χώρα μας , το γεγονός ότι στην κλήρωση έχουν το δικαίωμα μαθητές αλλοδαποί ή αλλόθρησκοι να στεφθούν σημαιοφόροι χωρίς καμία αίσθηση ευθύνης απέναντι σε σύμβολο ξένο προς αυτούς , εμάς μας βρίσκει άκρως αντίθετους !

Δεν τρέφουμε καμιά απολύτως απέχθεια ή έχθρα προς τους αλλοδαπούς , έχουν τον απόλυτο σεβασμό μας , ως αναξιοπαθούντες συνάνθρωποί μας έχουν την αμέριστη συμπαράσταση μας , έχουν την στήριξη  μας , βρίσκουν στη χώρα μας φιλοξενία με σεβασμό προς όλα τα δικαιώματά τους σε υγεία , παιδεία , εργασία και κοινωνική αλληλεγγύη στα οποία και συμφωνούμε και συμβάλλουμε ουσιαστικά και ως άτομα , αλλά δεν έχουν κανένα δικαίωμα να υψώσουν ως σημαιοφόροι το ιερότερο λάβαρο του έθνους μας στις εθνικές εορτές με τις οποίες αποτίουμε φόρο μνήμης και τιμής σε αυτούς που πολέμησαν για να μας κρατήσουν ενωμένους σαν Έθνος ! Η Σημαία μας φέρει τον σταυρό της Ορθοδοξίας , πώς μπορεί και τι νόημα έχει να τη σηκώσει κάποιος αλλόθρησκος ; Πώς μπορεί να εισέλθει στην εκκλησιά αυτός που δεν πιστεύει στο Ευαγγέλιο την ημέρα του Ευαγγελισμού και να αποδώσει τιμές ; Μπορεί να μιλάει την γλώσσα μας , μπορεί να ζει στην χώρα μας , μπορεί να γεννήθηκε εδώ , αλλά δεν έχει την Ελληνική ψυχή. Γιατί είναι φυσικό κάθε άνθρωπος να θεωρεί ιερή τη δική του πατρίδα.  

 Σήμερα που η  Ελλάδα βρίσκεται σε ασφυκτικό απειλητικό κλοιό από τους γείτονες με μέτωπα ανοικτά , Σκοπιανό , Αλβανικό , Αιγαίο , Θράκη , εκχωρούμε καθημερινά και από κάτι , αφήνουμε να καταπατείται η γη που μας παρέδωσαν , καταστρέφουμε  τη γλώσσα που μας έμαθαν , κάνουμε έκπτωση στη συνείδηση τα πιστεύω μας , αφήνουμε να πλήττεται η θρησκεία μας. Αφήνουμε  να χαθούν  με ασυγχώρητη ανοχή όλα αυτά για τα οποία πολεμήσαμε χρόνια ολόκληρα , δεχόμαστε με σκυμμένο το κεφάλι όλα όσα μας επιβάλλουν , αρχής γενομένης από την παιδεία και την ιστορία μας. Λαός χωρίς ιστορία είναι λαός χωρίς μέλλον, που βαδίζει μοιραία στον αφανισμό! Τα παιδιά μας δεν γνωρίζουν τι εορτάζουν στις εθνικές επετείους και «χαζογελάνε» στις παρελάσεις . Παρέλαση σημαίνει απόδοση τιμής στους ήρωες ! την παρακολουθώ ή συμμετέχω με ευπρέπεια, με κόσμια εμφάνιση, όχι παιζογαλώντας για επίδειξη ή φλυαρώντας ή με οποιονδήποτε τρόπο προκαλώντας αρνητικά σχόλια που αμαυρώνουν την ημέρα, αλλά τιμώντας με τον προσήκοντα σεβασμό την πατρίδα και τους ήρωές μας.  

Πολλοί θα μας κρίνουν , θα μας στολίσουν με τις συνήθεις απαξιωτικές λέξεις , φασίστες , εθνικιστές , ρατσιστές , εθνικόφρονες κ.τ.λ. αλλά θα τους απαντήσουμε μόνο πως απλά είμαστε Έλληνες . Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό . Πως μεγαλώσαμε  και γαλουχηθήκαμε με τις αξίες της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ οικογένειας , της Ορθοδοξίας , των ηθών και των εθίμων του τόπου μας , πως σηκωνόμαστε σε στάση προσοχής στο άκουσμα του Εθνικού μας ύμνου , πως μάθαμε να σεβόμαστε τους προγόνους μας , πως παρακολουθούμε ευλαβικά την τέλεση του τρισάγιου στην μνήμη των  και απαιτούμε τον απόλυτο σεβασμό όλων των παρευρισκόμενων , πως τους ανάβουμε τα καντήλια στα ιερά μνήματα και τους ευχαριστούμε για αυτά που μας παρέδωσαν και υποσχόμαστε να μεταλαμπαδεύσουμε τα ίδια και στα παιδιά μας . Και θέλουμε να μπορούμε να πεθάνουμε ΕΛΛΗΝΕΣ !

 

Πέρα από κάθε πολιτική , κόμματα και χρώματα , ενωμένοι για το κοινό καλό ,

σας καλούμε όλους να σταθούμε απέναντι στις προωθούμενες αλλαγές που προοδευτικά ξεθωριάζουν μέσα στις αθώες ψυχούλες των παιδιών μας την τιμή στην πατρίδα και τις Ελληνικές αξίες μας . Σας καλούμε να επιμείνουμε μαζικά και δραστικά για τη διατήρηση στη διδασκαλία των παιδιών μας των οσίων και ιερών μας ! που γαλούχησαν τις γενιές των Ελλήνων ως τα σήμερα και δίδαξαν στην ανθρωπότητα πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες . Γιατί οι Έλληνες δεν διστάζουν να τα βάλουν με θεριά . Και νικούν με όπλα την πίστη μας και την αγάπη προς την πατρίδα . Σας καλούμε να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε το δικαίωμα να παραμείνουμε ΕΛΛΗΝΕΣ ! Πείτε ΟΧΙ σε λοταρίες και κληρώσεις ! Πείτε ΝΑΙ σε χέρια Ελλήνων η Σημαία !

Είναι ωραίο να νιώθεις πως μπορείς με κάποιον τρόπο να τιμήσεις τους προγόνους σου!».

(Του Σπύρου Γεωργίου)