Ένα κολαστήριο θανάτου των νοητικά κ σωματικά αναπήρων αμερικανών. Έφτασε να στεγάζει μέχρι κ 3000 ανθρώπους μέσα που φυτοζωούσαν σε απίστευτα απάνθρωπες συνθήκες.
Ήταν ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που το ονόμασαν Ευγονική …
Για τους ιδρυτές της οι στόχοι του προγράμματος, ήταν τελείως διαφορετικοί από αυτούς που έλεγαν στο κοινό κ μάλιστα ήταν κ πολύ ξεκάθαροι :
- απομόνωση από την κοινωνία σαν «ασθενείς»,
- συγκέντρωση στα αντίστοιχα «ιδρύματα»,
- Στείρωση κ
- τελικά, μετά από μακροχρόνια εξαθλίωση στις κλινικές αυτές, θανάτωση των ανθρώπων αυτών.
Ουσιαστικά έκλειναν μέσα στις «κλινικές» αυτές (που έφτασαν να λειτουργούν στην Αμερική μέχρι κ 293 ταυτόχρονα !!) κάθε τι που «δεν ταίριαζε» στην «τέλεια» εικόνα της αμερικανικής τότε κοινωνίας …
Το «πρόγραμμα» ξεκίνησε να λειτουργεί το 1880 κ έληξε οριστικά το 1987 μετά από μια μακρόχρονη κ τεράστιας δημοσιότητας δίκης !
Στο Pennhurst συγκεκριμένα, ξεκίνησαν να δέχονται «ασθενείς» από το 1908 …
Έκλεισε 20 χρόνια μετά την δημοσίευση των πλάνων του δημοσιογράφου Μπιλ Μπαλντίνι, που είχε καταγράψει εικόνες κ βίντεο των απάνθρωπων συνθηκών που βίωναν οι «ασθενείς» μέσα απο το κολαστήριο του Περνχεστ το 1968.
Οι συνθήκες διαβίωσης των «ασθενών» χαρακτηρίστηκαν ως «μεταχείριση χειρότερη κ από ζώων σε ζωολογικό κήπο»
Συγκρίθηκαν άμεσα με τις συνθήκες των ζωολογικών κήπων, γιατί η έρευνα του Μπαλντίνι τότε, είχε συμπεριλάβει στοιχεία από 5 μεγάλους ζωολογικούς κήπους της Αμερικής που έδιναν 7.15$ ανά ζώο την ημέρα για την συντήρηση τους.
Σε άμεση αντιπαράθεση στο ντοκυμαντέρ του Μπαλντίνι, η πολιτεία της Πενσυλβάνια δεν επέτρεπε να διαθέτουν στο Πενχερστ πάνω από 5.90$ ανα ασθενή !
Ένα «πρόγραμμα» που ξεκίνησαν αμερικανοί κ Βρετανοί, που πήρε παγκόσμιες διαστάσεις σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου κ που συνέχισε με τα γνωστά αποτελέσματα ο Χιτλερ κ η παρέα του …
Παρά του ότι ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος έλαβε τέλος κ τα θύματα των ναζί ελευθερώθηκαν, στην Αμερική το «πρόγραμμα» προστασίας των νοητικά κ σωματικά αναπήρων από την κοινωνία αλλά κ της κοινωνίας από τους νοητικά κ σωματικά ανάπηρους, (έτσι το ονόμαζαν) συνέχισε να μένει ενεργό για 42 ολόκληρα χρόνια μετά!!
Μάλιστα χωρίς κανείς να αναφερθεί ποτέ σε αυτά, μιας κ «βόλευε» για να διατηρείται το στυλ της κοινωνίας που ήθελαν οι κυβερνώντες κ τα ΜΜΕ τους να συντηρούν για τους Αμερικανούς, ταΐζοντας τους την μεγαλύτερη προπαγάνδα που έχει φάει ποτέ λαός (προ κοροδοιού), αυτήν του «Αμερικανικού ονείρου».
Για 1η φορά το 1970 ένας νόμος ορίζει την έννοια «ατόμου με νοητική αναπηρία» . Την ίδια στιγμή ορίζονται προϋποθέσεις για τα ιδρύματα που στεγάζουν άτομα με νοητική αναπηρία.
Φυσικά το Πενχερστ δεν πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις … χρειάστηκαν 17 χρόνια κ μηνύσεις για να κλείσει οριστικά το ίδρυμα αλλά κ τα υπολοιπα από τα 293 που υπήρχαν τότε στην αμερικανική επικράτεια .
Έκτοτε το Πενχερστ αποτελεί ένα από τα χειρότερα παραδείγματα κρατικής κακομεταχείρισης ατόμων με αναπηρία κ φυσικά δεν ήταν το μοναδικο, μιας κ υπήρχα εκατοντάδες ακόμη τέτοια κολαστήρια …
Σήμερα ο χώρος διατηρείται από ιδιώτες επενδυτές κ λειτουργεί σαν μουσειακός κ δέχεται επισκέπτες από όλον τον κόσμο, που θέλει να δει κ να μάθει από κοντά για τις συνθήκες που βίωναν οι τρόφιμοι σε αυτές τις εγκληματικές εγκαταστάσεις-ντροπή για το αμερικανικό έθνος.
Ουσιαστικά το αμερικανικό σύστημα, εκμεταλλεύεται τα πάντα στον βωμο του κέρδους. Παρά ταύτα, ο χώρος μένει «ζωντανός» κ μπορεί ο κόσμος να το επισκέπτεται κ να ενημερώνεται για την σκοτεινή ιστορία του χώρου.
Μέσα από αυτά τα παραδείγματα προς αποφυγήν, η λογική απέδειξε ότι τέτοια άτομα δεν πρέπει να απομονώνονται αλλά να βοηθιούνται κ να εντάσσονται στην κοινωνία σαν ισότιμοι συνάνθρωποι μας, όπως πραγματικά είναι !