Ενα μερος οπου καθε ελληνας θα πρεπει να επισκεφτει οπως και δηποτε!Ενα μερος οπου ενας απλος ανθρωπος,αφιερωνοντας ολη του την ζωη,στην ελληνικη ιστορια στην προ και μετα επανασταση του 1821,θα κανει ολους εμας περηφανους,βλεποντας το και θαυμαζοντας το!
Δεν μπορει καμια εικονα και κανενα βιντεο,να αποδωσει το αισθημα αλλα και την πραγματικοτητα που απολαμβανει ο επισκεπτης θαυμαζοντας και παρατηρωντας τα εκθεματα του μεγαλου καλιτεχνη!!Το δεος και ο θαυμασμος που κατακλυζουν τις αισθησεις των επισκεπτων,ειναι απαραμιλο και αδυνατο να αποτυπωθει μεσα απο "νεκρες" εικονες των σκηνων της ιστοριας μας που αναπαριστωνται φανταστικα στον χωρο του μουσειου..
Για οσο χρονο κρατα η περιηγηση στον χωρο,ο επισκεπτης βρισκεται "μεσα" στην ιστορια μας,ζωντας τις στιγμες του εθνους ....οι εκφρασεις των ηρωων μας,η αποδοση του χωρου του καθε θεματος,και η φωτογραφικη αποτυπωση της στιγμης που "εκτιλισσεται" η καθε παρασταση,ο ειδικα διαμορφωμενος χωρος του εσωτερικου του μουσειου,κανει τον επισκεπτη να "χανει" την αισθηση του χωρου και του χρονου....
ειναι πραγματικα ασυληπτο το ποσο "ζωντανες" ειναι οι παραστασεις!!
Ηταν ενα ονειρο και μια αναγκη να επιτευθχει....ενας σκοπος ζωης για τον Παυλο Βρελλη,που με το εργο του αυτο,καταθετει εναν μικρο,για τον ιδιο τον καλιτεχνη(αλλα τεραστιο για τον επισκεπτη και τους απογονους μας) φορο τιμης στους ηρωες της επαναστασης του 1821.
Ο Παυλος Βρελλης αφιερωσε ολη του την ζωη σε αυτο το εργο που στηριχτηκε καθαρα και μονο σε δικη του επινοηση και σχεδιαση,εχοντας ολην την συλληψη,εκτελεση,κατασκευη,διαμορφωση,απο την αγορα και μορφοποιηση του οικοπεδου μεχρι και την τελικη μορφη του εργου, απο την πιο μικρη εως και την πιο σημαντικη λεπτομερεια..
Γεννημένος στα Γιάννενα στις 25/3/1923, ορφάνεψε σε ηλικία 4 ετών από μητέρα. Εννέα χρόνια αργότερα χάνεται και ο πατέρας του.
Η θεία του, Σοφία Παραμυθιώτη, αδερφή της μητέρας του, τον μεγαλώνει και τον σπουδάζει. Ο ρόλος της, τόσο σαν παιδαγωγός (δασκάλα η ίδια), όσο και σαν παρουσία με σπουδαία καλλιτεχνική αγωγή, τον επηρεάζει βαθύτατα.
Το έργο της δύσκολο. Όχι μόνο επειδή ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος άφησε έντονα τα σημάδια του, αλλά επειδή ο Παύλος είναι ο πλέον ζωντανός από τους ανιψιούς της. Η καλλιτεχνική του πλευρά, είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται από την παιδική του ηλικία, όταν είχε ζωγραφίσει ή σμιλέψει σε ξύλο ή πέτρα, αγαπημένους του ήρωες. Η άλλη του πλευρά όμως ήταν αυτή που στάθηκε η αιτία να προχωρήσει μπροστά στη ζωή. Ο ζωντανός του χαρακτήρας και η αγάπη του για δράση και ανακαλύψεις, τον κράτησε ζωντανό πνευματικά, όταν -έφηβο πια- τον συνέλαβαν οι Γερμανοί κατά την περίοδο της κατοχής, χρησιμοποιώντας τον μαζί με άλλα παιδιά για να καθαρίζει απομεινάρια πολεμικού υλικού, που δεν είχε εκραγεί...
Έχοντας ζήσει σα μελλοθάνατος, σκάλιζε στη φυλακή απλά αντικείμενα σε ξύλο, περίμενε τις τελευταίες του στιγμές, είδε φίλους να χάνονται για πάντα, αποτύπωνε μορφές συγκρατούμενων του, με διαφορετική πια ενόραση. Άρχισε να έχει τις πρώτες του πνευματικές ανησυχίες, οι οποίες τώρα πια δε βασίζονταν απλά σε μια παρόρμηση για εξερεύνηση, αλλά σε μια ανάγκη για έκφραση, μέσα απ' αυτά που ένιωθε ότι τον αντιπροσώπευαν περισσότερο.
Μετά από επιθυμία και προτροπές της θείας του, θα τον δούμε το 1945, να μπαίνει στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία και να αποφοιτά το 1947.
Σε ηλικία 23 χρονών (πριν μπει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), καταπιάνεται με τη δημιουργία προτομών.
Προτομές των Γ. Καλούδη, Γ. Λύτρα, Στρατηγού Ρέππα, προηγήθηκαν αυτής του Μητροπολίτη (και αργότερα Αρχιεπίσκοπου) Σπυρίδωνα Βλάχου.
Η δουλειά του αυτή, τον σημάδεψε, όχι τόσο με την πορεία της, όσο με το τέλος της. Επαινώντας τον για την προτομή που του ετοίμασε, ο Σπ. Βλάχος του πρόσφερε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για αμοιβή. Το αρνήθηκε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: "δε θέλω να αρχίσω την καριέρα μου με χρήματα".....
περισσοτερα για αυτον,αλλα και το μοναδικης αξιας και σημασιας,εργο του http://www.vrellis.gr/gp/cv.html
