Καινούρια μήνυση επί εσχάτη προδοσία κατά ΓΑΠ και κυβέρνησης

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΚΑΙ
ΠΑΣΑΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΑΡΧΗΣ
 
ΜΗΝΥΣΗ ΕΠΙ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
της Όλγας Γεριτσίδου του Γεωργίου, Εκπαιδευτικής Ψυχολόγου, κατοίκου Ν. Ηρακλείου Αττικής, οδός Ελπίδος, αριθμός 29, 141 21
 
ΚΑΤΑ
1. Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα, Πρωθυπουργού
2. Κυβερνήσεως Γ.Α. Παπανδρέου όπως προκύπτει :
a. Θεοδώρου Παγκάλου, αντιπροέδρου
b. Ιωάννης Ραγκούση, Υπουργού εσωτερικών, αποκέντρωσης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης
c. Γεωργίου Παπακωνσταντίνου, Υπουργού Οικονομικών
d. Δημητρίου Δρούτσα, Υπουργού Εξωτερικών
e. Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, Αν. Υπ. Εξωτερικών με αρμοδιότητα Ε.Ε.
f. Ευαγγέλου Βενιζέλου, Υπουργού Εθνικής Άμυνας
g. Μιχαήλ Χρυσοχοΐδη, Υπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
h. Τίνας Μπιρμπίλη, Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
i. Άννας Διαμαντοπούλου, Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
j. Δημητρίου Ρέππα, Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
k. Λούκας Κατσέλη, Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
l. Ανδρέα Λοβέρδου, Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
m. Κώστα Σκανδαλίδη, Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
n. Χάρη Καστανίδη, Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
o. Χρήστου Παπουτσή, Υπουργού Προστασίας του Πολίτη
p. Παύλου Γερουλάνου, Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού
q. Δημήτρη Διαμαντίδη, Υπουργού θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας
r. Χάρη Παμπούκη, Υπουργού Επικρατείας και Επενδύσεων
s. Γεωργίου Πεταλωτή, Υφυπουργού Τύπου και Κυβερνητικού Εκπροσώπου
3. παντός ετέρου υπευθύνου ηθικού και φυσικού αυτουργού όπως ήθελε προκύψει από την   διαδικασία
_______________________________________________________________
 
 
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος της Ελλάδος ( άρθρο 111 παρ. 1 Σ, 120 παρ. 2, 3, 4 Σ ) ως Έλληνες Πολίτες υποχρεούμαστε να γρηγορούμε και να υπερασπίζουμε ανά πάσα στιγμή την τήρηση του Συντάγματος και την δέσμευση / υπακοή κάθε οργάνου, λειτουργού και αξιωματούχου του Ελληνικού Κράτους σε αυτό, καθ’ ότι ευθαρσώς υπαγορεύεται ότι το Σύνταγμα στηρίζεται στους Έλληνες Πολίτες για την ισχύ του.
 
Βάσει λοιπόν της επιταγής αυτής του Νόμου και καθ’ ότι ως Ελληνίδα Πολίτις φέρω αυτοδικαίως και προδήλως έννομο συμφέρον, Δικαίωμα και Υποχρέωση να συμβάλλω στην τήρηση του υπερ-νομικής φύσεως Συντάγματος  μας ( εξ άλλου ως Πολίτης έχω Υποχρέωση και Δικαίωμα να αναφέρω κάθε διαπίστωση παράβασης αυτεπαγγέλτως διωκομένων πράξεων κατ’ άρθρον 40 ΚΠΔ ) από την στιγμή που υπέπεσε στην αντίληψη μου ότι τελούνταν και τελούνται εγκλήματα κατά του Πολιτεύματος, προδοσία της Χώρας και επιβουλή της ελεύθερης άσκησης Πολιτικών Δικαιωμάτων καθώς και της Δημοσίας Τάξης ( ήτοι επισήμως την 27η Ιουνίου 2008 ), εξήντλησα κάθε μέσον, αρχή και επίκληση προς τους κατά το Σύνταγμα τελούντες υπό Όρκον να το τηρούν, να το σέβονται και να το προστατεύουν ώστε να τους πληροφορήσω για την επικρατούσα κατάσταση ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΑΝ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΤΑΝ.
 
Συγκεκριμένα, μέσω του δικαστικού επιμελητή κ. Γ.Κ.Κόκκαλη διεμήνυσα με την από 26/6/2008 εξώδικη ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ μου τόσο στον τότε πρωθυπουργό ( αρ. επίδοσης Β-3053 ) όσο και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια ( αρ. επίδοσης Β-305.. ) έξη (6) σημεία τα οποία υποθήκευαν το Κράτος μας και το καθιστούσαν υπόλογο και έρμαιο όσον αφορά την διαχείριση ασφαλείας του Κράτους,  την πλήρη αδράνεια του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, την παύση και ανάκληση θεμελιωδών Αρχών, Θεσμών και Προστασιών του Πολιτεύματος και βεβαίως την άρση της Λαϊκής Κυριαρχίας ( σχετικά 1 , 2 ). Εντός του κειμένου αυτού υπήρχε σαφής περιγραφή της συμπτωματολογίας των βασικών κλάδων κρατικής ευθύνης μαζί με σαφή υπόδειξη των άρθρων του Συντάγματος που καταπατούνταν, δεν εφαρμόζονταν και αποτελούσαν την συνολική αδράνεια του Πολιτεύματος μας καθώς και σιωπηρή άρση της Συνταγματικής προστασίας και εγγυήσεων υπέρ των Ελλήνων Πολιτών.
 
Καθ’ ότι τόσο η Κυβέρνηση όσο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελούν ( και ιδιαιτέρως ο Πρωθυπουργός ) ιδιαίτερα όργανα του Κράτους που οφείλουν να κινούνται αυστηρά μέσα στο πλαίσιο των νόμων ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ να εποπτεύουν την εφαρμογή των κανόνων του Δικαίου από την Δημόσια Διοίκηση και την λειτουργία των Υπηρεσιών του Κράτους ( άρθρο 82 Σ, ΠΔ Δαγτόγλου ο.π. σελ. 240, Επ. Σπηλιωτόπουλου, εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, 1991, σελ. 260 ), όπως επίσης το οφείλει και η Βουλή στα πλαίσια της ιδιότητας της ως ποινικό όργανο έρευνας και δίωξης των Κυβερνητικών ( άρθρο 86 Σ ), ήταν υποχρεωμένοι βάσει της προσκλήσεως μου και της διαμαρτυρίας μου στα πλαίσια του άρθρου 36 Σ να επιληφθούν και να ερευνήσουν κατηγορίες και ισχυρισμούς τέτοιου μεγέθους σοβαρότητος και κινδύνου. Σε αυτό το σημείο οφείλω να αναφέρω ότι το ίδιο έγγραφο επιδόθηκε επισήμως και στον τότε Πρόεδρο της Βουλής ( σχετικό 3 ) ο οποίος και το προώθησε στα αρμόδια Υπουργεία ώστε να ενημερωθούν και να ενεργήσουν ( σχετικό 4 ). Ενέργειες βεβαίως που δεν έγιναν ποτέ και ούτε υπήρξε πίεση από τον Πρόεδρο της Βουλής προς τους αρμόδιους Υπουργούς σχετικά με αυτό. Αντιθέτως, δεύτερη όχληση μου οδήγησε απλώς στην άκαρπη προώθηση της στα Υπουργεία ( σχετικά 5 και 6 ).
 
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσω ότι η ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ μου αυτή αποτελούσε σαφέστατη προειδοποίηση και πρόβλεψη της ομολογούμενης κατάντιας του Ελληνικού Κράτους που οδήγησε στα συμπτώματα τα οποία βιώνουμε αυτή την στιγμή ( δηλαδή, την οικονομική ανεπάρκεια, το υπέρτατο χρέος, την αδυναμία των Ελλήνων να καλύψουν τις βασικές βιοτικές τους ανάγκες και την σε κάθε περίπτωση θανάτωση της Ελληνικής Κοινωνίας με την ουσιαστική άρση κάθε Ανθρώπινου, Κρατικού και Ατομικού Δικαιώματος ). Δηλαδή, τουλάχιστον από τον Ιούνιο του 2008 είχαν λάβει γνώση και προειδοποιηθεί για την κατάσταση την οποία όλοι μας βιώνουμε τώρα το 2011 ( ενδεικτικά βλ. σελ. 3 της ΔΗΛΩΣΗΣ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ , σχετικών 1-3, όπου περιγράφεται / προειδοποιείται η σερφοποίηση και προοδευτική υποτέλεια των Ελλήνων στο σημείο 2 παρ. β, αλλά και σελίδα 4 την προειδοποίηση ότι οδηγούμαστε σε οικονομικό μαρασμό και διχόνοια ανάμεσα στους Πολίτες, σημείο 2 παρ. γ ).
 
Σαφώς, όχι μόνο όπως προανέφερα δεν έλαβα ουδεμία απάντηση ( έστω και προσπάθειας καθησυχασμού μου ότι επρόκειτο κάποιος να επιληφθεί ) αλλά, όπως ενόρκως έχω καταθέσει σε συναφή υπόθεση μου όπου στρέφομαι εναντίον του τότε Πρωθυπουργού, την 18η Σεπτεμβρίου 2008 η εντεταλμένη αντιπρόσωπος του τότε Πρωθυπουργού κ. Ρουμπέση δια μέσω της δικής της αντιπροσώπου κ. Εξηντάρη με πληροφόρησε ότι ο Πρωθυπουργός τις είχε εξουσιοδοτήσει να μου απαντήσουν ότι δεν επρόκειτο να προβεί σε καμμία πράξη επί της καταπατήσεως του Συντάγματος από την Κυβέρνηση του, για την οποία καταπάτηση είχε λάβει γνώση, και ότι θα συνέχιζε ακριβώς όπως το περιέγραφα και επίσης μου είπε εγώ η Πολίτης να έκανα ό,τι καταλάβαινα.
 
Βεβαίως προέβην στις ενέργειες που ο νόμος προβλέπει σε αυτές τις περιπτώσεις και όπως γνωρίζουμε όλοι σε σύντομο χρονικό διάστημα προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές, αφού οι τοξικότατες για την κοινωνία μας επιπτώσεις που είχα προειδοποιήσει είχαν αρχίσει να γίνονται εντόνως αισθητές από το σύνολο του Ελληνικού Λαού.
 
Ενεφανίσθη λοιπόν ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τότε υποψήφιος Πρωθυπουργός κ. Γ. Α. Παπανδρέου ως άκρως φιλολαϊκός πολιτικός και μάλιστα σοσιαλιστής ο οποίος παρουσίασε με κάθε τρόπο πρόγραμμα όπου προανήγγειλε ενίσχυση των εισοδημάτων των Ελλήνων, τόνωση της Ελληνικής οικονομίας, επανάκτηση από το Κράτος των υπό υπόπτων έως και εγκληματικών συνθηκών αποκρατικοποιημένων κρατικών επιχειρήσεων,  σαφή έλεγχο και διοίκηση από το  Κράτος των βασικών Κρατικών υποδομών ( όπως π.χ. τον λιμένα Πειραιώς ) και εντελώς Συνταγματικά σύννομη φορολογική πολιτική με αυστηρή αναλογικότητα και Ισονομία ( ενδεικτικά και όχι περιοριστικά βλ. σχετικό 7 ). Το σύνολο αυτών και πολλών άλλων παρομοίων εξαγγελιών συνόψιζε υπό το περιβόητο σύνθημα «πρώτα ο Πολίτης» ενώ διατυμπάνιζε την εν γνώσει του ύπαρξη του παρανόμως συσσωρευμένου πλούτου της Ελλάδος σε λίγους σχετικά με τους οποίους ζητούσε την εξουσιοδότηση του Λαού και την Λαϊκή Εντολή να εφαρμόσει τους νόμους ώστε να ανακατανείμει τον πλούτο δίκαια στο σύνολο του Ελληνικού πληθυσμού, θέση που συνόψιζε με το επίσης περιβόητο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν».
 
Καθ’ ότι διέκρινα ότι ο εν λόγω υποψήφιος λαΐκιζε εντόνως θέτοντας στον Ελληνικό Λαό διλήμματα ( π.χ. « σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ) χωρίς όμως να επεξηγεί συγκεκριμένα τα στρατηγικά και ιδίως νομοθετικά του βήματα εφαρμογής του προστατευτικού για τον Έλληνα Πολίτη προγράμματος που ευαγγελιζόταν και επειδή είχα Δικαίωμα και Υποχρέωση ως Εκλογέας και δυνητικά Εντολέας του να λάβω πλήρη γνώση των τεχνοκρατικών του βημάτων και εγγυήσεων για την βιωσιμότητα του κυβερνητικού του προγράμματος αλλά και την νομιμότητα αυτού, απέστειλα συστημένη επιστολή ( σχετικό 8 ) στο κόμμα του όπως άλλωστε και σε όλα τα κόμματα με πιθανότητες να εισέλθουν στην Βουλή καλώντας τους αρχηγούς αυτών των κομμάτων σε επίσημη έμπρακτη τοποθέτηση ( σχετικά 9, 10, 11 ).
 
Στην εν λόγω Έκκληση μου καλούσα τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να τοποθετηθεί με τεκμήρια επί των έξη (6) σημείων της ΔΗΛΩΣΗΣ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ μου ( σχετικό 1-3 ) την οποία και του είχα επισυνάψει, καθώς επίσης τον καλούσα να μου κοινοποιήσει την προτεινόμενη μεθοδολογία επίτευξης των στόχων που ανακοίνωνε γενικόλογα στα αναρτηθέντα στο διαδίκτυο προγράμματα του. Επίσης του καθιστούσα ρητώς γνωστό τον λόγο της επιστολής μου αυτής, καθώς και τα σημεία της μέχρι τότε συμπεριφοράς του ως αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και του πρότερου πολιτικού του βίου, τα οποία επεδείκνυαν ανησυχητικά δείγματα αντισυνταγματικής συμπεριφοράς και καταστρατήγησης του Όρκου του ενώπιον του Ελληνικού Λαού. Επίσης του καθιστούσαν γνωστό ότι επιθυμούσα την πληροφόρηση / απάντηση στα ερωτήματα μου ώστε να ψηφίσω ελευθέρως και κατά συνείδηση ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΥΣΑ ΣΑΦΗ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΟΛΟΥ ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟΝ 27 ΠΚ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ.
 
Σαφώς, και επειδή του είχα προανακοινώσει ότι η επιστολή μου αυτή αλλά και οι τυχόν απαντήσεις του επρόκειτο να δημοσιευτούν προς ενημέρωση του Ελληνικού Λαού πρό των εκλογών ώστε να δοθεί πραγματικά αντιπροσωπευτική και σωστή εξουσιοδότηση κατά τις εκλογές στον υποψήφιο που θα το άξιζε, ο τότε υποψήφιος Πρωθυπουργός κ. Γ. Α. Παπανδρέου δεν απάντησε ποτέ ούτε πρό ούτε μετεκλογικά, όπως άλλωστε ομοίως απαξίωσαν να απαντήσουν και όλοι οι υπόλοιποι αρχηγοί που έλαβαν την Έκκληση. Δεδομένης της εξόφθαλμης και βάναυσης αθέτησης των προεκλογικών δεσμεύσεων του βάσει των οποίων έλαβε την Λαϊκή Εντολή στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 ( ενδεικτικά και όχι περιοριστικά βλ. σχετικά 12, 13 ) όπως αποδείχθηκε και συνεχίζει να αποδεικνύεται από τα πεπραγμένα του ως Πρωθυπουργός, του γενικόλογου άκρατου λαϊκισμού του και της τρομολαγνείας του ( ουσιαστικά λέγοντας στους Πολίτες ‘ή εγώ ή η βαρβαρότητα’, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», δηλαδή ‘ή εγώ ή το χάος’ ) ( ενδεικτικά και όχι περιοριστικά βλ. σχετικά 14 και 15 ), η συγκεκριμένη άρνηση του να μου απαντήσει συνιστά παράβαση του άρθρου 162 ΠΚ περί εξαπάτησης εκλογέων εκτός των άλλων περιρεόντων αδικημάτων.
 
Παρ’ όλα αυτά και επειδή είμαι ένα καλοπροαίρετο άτομο εξήντλησα τα όρια της καλής πίστης, αντί να μην του δώσω άλλη ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι σφετεριστής και υφαρπαγέας της Εξουσίας και της Λαϊκής Εντολής, και παρακολουθώντας τις εξαγγελίες του ως νεοκλεγέντος Πρωθυπουργού του απέστειλα και δεύτερη συστημένη επιστολή ( σχετικό 16 ) καλώντας τον να μου κοινοποιήσει τώρα τους τρόπους που επρόκειτο να υπηρετήσει τον Πολίτη και μάλιστα προς δική του διευκόλυνση του παρουσίασα την δική μου προσωπική περίπτωση ως Ελληνίδας Πολίτη και πόσο έχω υπάρξει θύμα των διαφόρων Κρατικών πολιτικών και πρακτικών, ως πλέον αντιπροσωπευτικό προφίλ του μέσου Έλληνα Πολίτη και επίσης για να υπάρχει και σαφής σχέση έννομου συμφέροντος ώστε να υποχρεούται να μου απαντήσει. Επίσης, ανταποκρίθηκα στην έκκληση του ( η οποία βεβαίως αποδείχτηκε εντελώς ψευδής )  να προσφέρω την βοήθεια μου ως επιστήμονας στην διακυβέρνηση χωρίς ουδέποτε να ζητήσω κανένα οικονομικό ή άλλο όφελος εκτός από την Ισονομία και την Αναλογικότητα που μου αντιστοιχούσε. Και πάλι ουδεμία απάντηση έλαβα σε καμμία από τις οχλήσεις μου αλλά ούτε και σε κάποια από τις προσφορές μου ( οι οποίες σημειωτέον ουδένα κόστος θα επέφεραν στο Κράτος ). Έτσι πραγματικά εξαντλώντας κάθε περιθώριο έστειλα ακόμα μία έκκληση να μου απαντήσει στις επιστολές μου με ρητή υπενθύμιση ότι οφείλει να ανταποκριθεί στα πλαίσια του Συντάγματος ( σχετικό 17 ). Αφού δεν μου απάντησε ούτε και τότε αναγκάστηκα να ασκήσω ασφαλιστικά μέτρα στις 28 Μαΐου του 2010 αιτούμενη πλέον την βοήθεια της Δικαιοσύνης ώστε να λάβω κάποιες απαντήσεις με βεβαίως την αντίστοιχη νομική δέσμευση που θα απέρρεε από αυτές ( σχετικό 18 ).
 
Με μεγάλη μου έκπληξη ο Πρωθυπουργός παρέστη στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων και δια μέσου της πληρεξουσίας δικηγόρου του και Παρέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κ. Παναγιώτας Δασκαλέα – Ασημακοπούλου, δήλωσε στην έδρα την αυτόβουλη και ενσυνείδητη επιλογή του καθώς και την αιτιολόγηση που κατ’ αυτόν τον νομιμοποιεί να πράττει ως κυριολεκτικά τυραννικός και υπεράνω ελέγχου απόλυτος άρχων ενός κράτους που προφανώς το θεωρεί ότι είναι μη συνταγματικής μοναρχίας και όχι συνταγματικής δημοκρατίας ( σχετικό 19 ).
 
Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζει αυθαιρέτως και χωρίς καμμία απολύτως στήριξη από νομολογία την απόφαση του να μην απαντήσει στις αναφορές μου, ως δήθεν «κυβερνητική πράξη» (!). Δηλαδή ο Πρωθυπουργός έθεσε εαυτόν υπεράνω κάθε δικαστικού ελέγχου ή υποχρέωσης του κατ’ ουσίαν και κατά τύπον ( πόσο μάλλον ηθικά και προς υπηρεσίαν του Πολίτη ) να ανταποκριθεί στην έκκληση μου ως Πολίτη και Εντολέα του να αιτιολογήσει τις επιλογές του, και επιδιώκει θέση απυρόβλητου και ανεξέλεγκτου. Μάλιστα φτάνει στο σημείο να αποπειραθεί να αποχαρακτηρίσει τις αναφορές μου ως τέτοιες στην ομολογουμένως έντονη και με τεράστια σπουδή προσπάθεια του να συνεχίσει να αρνείται να μου απαντήσει σε ερωτήματα που άμεσα με αφορούν αλλά επίσης άπτονται της γενικής του επιβεβαίωσης στα μάτια των Πολιτών όσον αφορά την Συνταγματικότητα του.
 
Συγκεκριμένα, και για να δείξουμε το μέγεθος της απελπισμένης του προσπάθειας να μην υποχρεωθεί να μου απαντήσει, συμπεριέλαβε την υποχρέωση του να απαντάει κατ’ άρθρον 10 Σ και 20 Σ με πράξεις όπως διάταγμα διάλυσης της Βουλής & προκήρυξης εκλογών, προκήρυξη Δημοψηφίσματος, αποδοχή παραιτήσεως υπουργού ή της κυβέρνησης, ή εντολή σχηματισμού της κυβέρνησης καθώς και άσκηση νομοθετικής  πρωτοβουλίας εκ μέρους των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας, τα μόνα είδη πράξεων που το ΣτΕ δέχεται να χαρακτηρίσει ως «κυβερνητικές» ( ενδεικτικά ΣτΕ 1398/2000, 2468/1968, 1631/1975, 347/1937 ).  
 
Επίσης, επί του ειδικού θέματος του Δικαιώματος της Αναφοράς, βάσει του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος που εξασφαλίζει στον διοικούμενο μία δίοδο δικαστικής προστασίας, και όταν ακόμα η χρησιμοποίηση του εντύπου βοηθήματος της αιτήσεως ακυρώσεως δεν είναι δυνατή, και βάσει του άρθρου 4 παρ. 1 Σ που καθιερώνει την αρχή της Ισότητας, σε κάθε περίπτωση το Δικαίωμα της αναφοράς και λήψης απαντήσεως σε αυτήν δεν μπορεί να αποτελεί θέμα / μέρος του ορισμού των κυβερνητικών πράξεων. Εξ άλλου, κάτι που προφανώς γνωρίζει, η όλη έννοια της κυβερνητικής πράξης για όποιον εννοεί να τηρεί το Σύνταγμα μας και να το σέβεται χάνει την σημασία της εντελώς αφού το ισχύον Σύνταγμα μας ορίζει ότι ο καθορισμός και η κατεύθυνση της γενικής πολιτικής που είναι και το σημαντικότερο μέρος της κυβερνητικής αρμοδιότητας πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων, κάτι που και η Έδρα με την υπ’ αρ. αποφάσεως 252/2011 ΜΠρωτΑθ. ουσιαστικά το έκανε δεκτό χαρακτηρίζοντας την άρνηση του Πρωθυπουργού να μου χορηγήσει τις απαντήσεις « εκτελεστή διοικητική πράξη που δημιουργεί ακυρωτική διοικητική διαφορά και προσβάλλεται με αίτηση ακυρώσεως στο ΣτΕ» ( σχετ. 20 σελ. 5 ).
 
Εξ άλλου, έχει σημασία ότι για να μην μου απαντήσει ο Πρωθυπουργός μεταχειρίστηκε ένα από τα ιστορικώς πλέον δόκιμα εργαλεία για την παραβίαση ουσιαστικών Δικαιωμάτων του Κράτους Δικαίου, του Συντάγματος και γενικώς της Δημοκρατίας, ιδιαιτέρως κατά την περίοδο δικτατορικών καθεστώτων ( π.χ. η λήψη κατασταλτικών μέτρων κατά της Αμαλίας Φλέμινγκ το 1974 από την Δικτατορία των συνταγματαρχών χαρακτηρίστηκε ως ‘κυβερνητική πράξη’ και άρα μη επιδεχόμενη δικαστικό έλεγχο, ή η απόφαση επί της Δικτατορίας του Μεταξά που χαρακτήρισε ως ‘κυβερνητική πράξη’ την διάλυση με διάταγμα των Δημοτικών Συμβουλίων ). Δηλαδή, αυθαιρέτως και χωρίς καμμία στήριξη νομολογιακή ή έστω θεωρητικού νομικού σκεπτικού ( αφού άπαντες συμφωνούν ότι σε περίπτωση αμφιβολίας (in dubio) πρέπει να γίνεται δεκτό ότι η πράξη δεν είναι «κυβερνητική» ) ο Πρωθυπουργός προτιμάει αντί να απαντήσει σε μία σειρά ερωτημάτων να χρησιμοποιήσει ένα σύνηθες όχημα για την παραβίαση Δημοκρατικών και Δικαιοκρατικών Θεσμών.
 
Δυστυχώς, εκτός του ότι η άρνηση στην παροχή αποδεικτικών στοιχείων αποτελεί σιωπηρή παραδοχή ενοχής και δόλου ( άρθρο 174 παρ. 4 ΚΔΔ ), ούτως ή άλλως οι πράξεις του Πρωθυπουργού και της Κυβερνήσεως του αλλά και του κόμματος του αποδεικνύουν περαιτέρω την μετά πλήρους προθέσεως συνεχή τέλεση των αδικημάτων της Εσχάτης Προδοσίας τα οποία μάλιστα με συνεχείς δηλώσεις του ιδίου αλλά και των υπουργών του εννοεί να συνεχίσει να διαπράττει τουλάχιστον μέχρι το πέρας της τετραετούς θητείας που ομολογουμένως υφάρπαξε με ψευδές προεκλογικό πρόγραμμα και συστηματική μετέπειτα άρνηση αιτήσεως λήψεως νέας Λαϊκής Εντολής πρίν εφαρμόσει το εντελώς διαφορετικό κυβερνητικό του πρόγραμμα το οποίον είναι πλέον και προδήλως ΑΝΤΙΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΦΟΔΡΑ ΖΗΜΙΟΓΟΝΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
 
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο ΠΚ 134 παρ. 2 εδάφ. α όποιος με σφετερισμό της ιδιότητας του ως οργάνου του Κράτους επιχειρεί να καταστήσει ανενεργό διαρκώς ή προσκαίρως το Δημοκρατικό Πολίτευμα που στηρίζεται στην Λαϊκή Κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή Θεσμούς του Πολιτεύματος αυτού διαπράττει Εσχάτη Προδοσία.
 
Επίσης, το άρθρο ΠΚ 134 α ορίζει ποιές είναι αυτές οι θεμελιώδεις αρχές και Θεσμοί που Πολιτεύματος, εκ των οποίων ρητά ορίζει το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης ( εδαφ. γ ), την αρχή διάκρισης των εξουσιών όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα ( εδαφ. ε ), την αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους νόμους ( εδαφ. στ ) και ιδιαίτερα η γενική ισχύς και προστασία των Ατομικών Δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα ( εδαφ. η  ).
 
Σύμφωνα με το άρθρο 82 παρ. 2 του Συντάγματος αλλά και βάσει νομολογίας ( π.χ. 252/2011 ΜπρωτΑθ. ) ο Πρωθυπουργός είναι ιδιαίτερο μονομελές όργανο του Κράτους το οποίο εξασφαλίζει την ενότητα της Κυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειες της καθώς και των Δημοσίων γενικά Υπηρεσιών για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στο πλαίσιο των νόμων. Εκτός από τις αρμοδιότητες αυτές είναι μεταξύ άλλων αυτός που προσδιορίζει την κυβερνητική πολιτική στα πλαίσια των αποφάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου, συντονίζει την εφαρμογή της κυβερνητικής  πολιτικής και εποπτεύει την εφαρμογή των κανόνων του Δικαίου από την Δημόσια Διοίκηση και την λειτουργία των Υπηρεσιών του Κράτους.
 
Όπως προαναφέραμε, ο εν λόγω Πρωθυπουργός έλαβε το 2009 Λαϊκή Εντολή για προστασία των εργασιακών Δικαιωμάτων, προστασία της υγείας, προστασία των εισοδημάτων των Ελλήνων ώστε να τελούν πάνω από το όριο της φτώχειας και να έχουν δυνατότητες ανάπτυξης και βεβαίως για την ανακατανομή του πλούτου με τρόπο αναλογικό και δίκαιο σύμφωνα πάντα με το Σύνταγμα. Επιπλέον υποσχέθηκε την ενίσχυση των συντάξεων και γενικώς του Κράτους Προνοίας και εγγυήθηκε ότι είχε την δυνατότητα χρηματοδότησης των παροχών αυτών χωρίς επιπλέον επιβάρυνση του Λαού ή επιπλέον δανεισμό ( «λεφτά υπάρχουν», «να πληρώσουν αυτοί που έχουν» ) ( σχετικά 7, 12, 13, 14, 21 ).
 
Επίσης, ευθαρσώς σε συνεντεύξεις του είχε πει ότι δεν επρόκειτο να ζητήσει την επέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου διότι αυτό θα ήταν καταστροφικό σε κάθε περίπτωση τόσο για τον κοινωνικό ιστό της Χώρας όσο και για τον ανθρωπιστικό / δικαιοκρατικό χαρακτήρα του Κράτους, και μάλιστα σε πολύ δραματικούς τόνους  ( ενδεικτικά και όχι περιοριστικά σχετικό 22 ).
 
Σε κάθε μία από αυτές τις τοποθετήσεις του ο Πρωθυπουργός αποδεικνύεται δια των αδιασείστων  και παντοιοτρόπως κατεγραμμένων σε μορφή ντοκουμέντων γεγονότων και πράξεων ως ψευδόμενος, να εξαπατά κυρίως προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά τους πρώτους μήνες τον Ελληνικό Λαό. Το γεγονός δε ότι εξαπατούσε τον Λαό  ( δηλαδή, εν γνώσει του έλεγε τα ψέματα αυτά ) αποδεικνύεται τόσο από τις παραδοχές στον τύπο συνεργατών του και επισήμων συμβούλων του / αξιωματούχων ότι τον είχαν προειδοποιήσει / ενημερώσει ότι γνώριζε την οικτρή οικονομική κατάσταση της Ελλάδος ( σχετικά 21, 23 και 24 ) όσο και αλλοδαπών αξιωματούχων οι οποίοι μάλιστα περιγράφουν πώς ο Πρωθυπουργός είχε προσχεδιάσει την αθέτηση των προεκλογικών του δηλώσεων εντελώς εν ψυχρώ και με σχεδιασμό (σχετικά 25 και 26 ). Εξ άλλου, ένας προσεκτικός παρατηρητής που εξετάζει τις προεκλογικές παρουσίες εκ των υστέρων και γνωρίζοντας τι επακολούθησε μπορεί να διακρίνει ότι ο νυν Πρωθυπουργός γνώριζε την πραγματική κατάσταση της Ελλάδας από οικονομική / δημοσιονομική άποψη από την επιμονή με την οποία ρωτούσε τον απερχόμενο Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή εάν τα οικονομικά στοιχεία που παρουσίαζε η απερχόμενη Κυβέρνηση ήταν ακριβή ( σχετικό 27 ), τονίζοντας με ιδιαίτερη σπουδή ότι παρ’ όλες τις υποψίες του είχε προϋπολογίσει δήθεν το πρόγραμμα του βάσει αυτών των στοιχείων που ευθαρσώς φέρεται να αμφισβητούσε.
 
Αλλά εν πάσει περιπτώσει, ο νυν Πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί ότι οποιαδήποτε κατάσταση και αν αντιμετώπιζε από οικονομικής / δημοσιονομικής άποψης δεν επρόκειτο να επιβαρύνει τους Έλληνες Πολίτες και μάλιστα τα πλέον αδύνατα κοινωνικά στρώματα με μέτρα προσαρμογής όπως ομολόγησε σε εκπομπή τηλεοπτική η τέως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και νυν ανεξάρτητη βουλευτής κ. Σακοράφα ( σχετικό 28 ) η οποία μάλιστα δήλωσε ρητά ότι υπήρξε σχεδιασμός εκ των προτέρων και μεθόδευση για να οδηγηθεί η Χώρα στο Μνημόνιο.
 
Συνεπώς, και δεδομένων όχι μόνο των επισήμων πράξεων του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης του αλλά και της δικαιολογίας που προέβαλε ( δήθεν κίνδυνος χρεοκοπίας και αναπάντεχη διαπίστωση των δήθεν πραγματικών στοιχείων ), και μόνο με τα ανωτέρω αδιαμφισβήτητα πραγματικά γεγονότα τεκμηριώνεται νομικά ότι ο Πρωθυπουργός έχει σφετεριστεί και υφαρπάξει την ιδιότητα του ως όργανο του Κράτους.
 
Αλλά δεν είναι μόνο αυτές οι αποδείξεις περί του σφετερισμού του, αλλά πάμπολλες, από τις υπερεξουσίες που έχει δώσει σε όργανα της Κυβερνήσεως του όπως στον Υπουργό οικονομίας αφαιρώντας έτσι από την Βουλή το Δικαίωμα άσκησης του νομοθετικού της έργου ( Δικαίωμα του Υπουργού να υπογράφει συμβάσεις και να επιβάλλει μέτρα χωρίς την συγκατάθεση κύρωση αυτών από την Βουλή ) μέχρι και τις ίδιες δηλώσεις του περί εφαρμογής πολιτικής που δεν συνάδουν με την φερόμενη του ως σοσιαλιστική κομματική ταυτότητα για υπακοή σε αλλοδαπούς εξωγενείς παράγοντες στους οποίους δεν οφείλει κατά το Σύνταγμα ουδεμία πίστη ή υπακοή εάν αυτή είναι εις βάρος του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού από τον οποίον αντλεί νομιμοποίηση και εξουσία, στην δική του περίπτωση εγκληματικά και κατόπιν υφαρπαγής.
 
Εξ άλλου, πολλάκις έχουν καταγγείλει οι βουλευτές ότι η Βουλή έχει πλέον καταστεί διακοσμητική και ουδεμία δυνατότητα έχει να ασκήσει την νομοθετική της λειτουργία κατ’ άρθρον 26 παρ. 1 Σ. Επιπλέον, γενικώς οι διατάξεις του άρθρου 28 Σ δεν έχουν εφαρμοστεί ή έχουν εφαρμοστεί στρεβλά ιδιαιτέρως στην περίπτωση της σύναψης της δανειακής σύμβασης που επέφερε το Μνημόνιο και τον αντίστοιχο νόμο που κυρώνει αυτή την συμφωνία συνεργασίας κατ’ αρχάς με άλλα κράτη αλλά και με τον διεθνή οργανισμό ΔΝΤ, αφού ο νόμος αυτός ψηφίστηκε όχι από 180 βουλευτές όπως απαιτεί το Σύνταγμα αλλά από 167 ( σχετικά 29 και  30 ).
 
Μη αρκούμενος καν σε αυτές τις παραβάσεις του νόμου και του Συντάγματος όπως θα δείξουμε κατωτέρω, ο νυν Πρωθυπουργός σφετεριζόμενος την ιδιότητα του ως όργανο του Κράτους όχι μόνο παρακωλύει την Βουλή από το νομοθετικό της έργο αλλά έχει καταστήσει εντελώς ανενεργό το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 134 α ΠΚ :
 
Συγκεκριμένα, σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, αμέσως μετά την εκλογή του στην Πρωθυπουργία βάλθηκε να περιφέρεται σε κάθε μέσο μαζικής ενημέρωσης της αλλοδαπής ( τόσο ο ίδιος όσο και μέλη της Κυβερνήσεως του ) παραχωρώντας συνεντεύξεις όπου διέσυρε και διαπόμπευε την Ελλάδα και το Ελληνικό Κράτος ως «διεφθαρμένο» και «αναξιόπιστο» και κατασυκοφάντησαν δε τον ίδιο τον Ελληνικό Λαό ως άτομα / σύνολο οκνών, παραδόπιστων και διεφθαρμένων εγκληματιών και απατεώνων, δίνοντας δικαίωμα στην εφαρμογή κάθε είδους ανθελληνικής εξωτερικής πολιτικής και διαταραχής των συμμαχικών μας σχέσεων με τους εταίρους μας στην Ευρώπη και αλλού, προκαλώντας βαρύτατα αντίποινα με την άνοδο των spread και τον αποκλεισμό μας από τις διεθνείς αγορές το οποίο και αυτό συνιστά παράβαση του άρθρου 141 ΠΚ. Εξ άλλου, το ανθελληνικό παραλήρημα του Γερμανικού περιοδικού Focus ( σχετικό 31 ) καθώς και αντίστοιχα ανθελληνικά δημοσιεύματα σε ευρείας εμβέλειας εφημερίδες στην αλλοδαπή ( όπως π.χ. σε BILD, N.Y. TIMES, INDEPENDENT, FIGARO, EL PAIS, GUARDIAN, κλπ ) ( σχετικά 32 και 33) αποτελούν το πλέον ατράνταχτο στοιχείο και τεκμήριο για τα ανωτέρω, ενώ η εχθρότητα που διεσπάρει ανάμεσα σε μας και άλλους Ευρωπαϊκούς Λαούς, όπως π.χ. ο Γερμανικός, υποδηλώνει τον τεράστιο κίνδυνο πλέον διεθνικής και διακρατικής διχόνοιας εις βάρος μας που με περισσή σπουδή για τουλάχιστον 4 με 5 μήνες ο νυν Πρωθυπουργός καλλιέργησε. Επίσης, ανακοινώσεις από τον Υπουργό οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου περί παρομοίωσης της Ελληνικής Οικονομίας με τον «Τιτανικό» ώθησε και πάλι ως βαρύτατα αντίποινα την υποβάθμιση της Ελληνικής οικονομίας από τους διάφορους οίκους αξιολόγησης που ως γνωστόν ουσιαστικά ελέγχουν την άνοδο ή πτώση των spread ( σχετικό 34 ).
 
Με αυτό το μπαράζ επίθεσης κατά των Ελλήνων και του Ελληνικού Λαού πλέον στο επίπεδο της Εθνικής μας υπερηφάνειας και υπόστασης και τον ανηλεή αυτό διασυρμό και προσβολή που ο νυν Πρωθυπουργός υποστήριξε ως δήθεν δίκαιο λόγω μίας όποιας οικονομικής και δημοσιονομικής κατάστασης ( η οποία ομολογουμένως την εποχή εκείνη ΔΕΝ ήταν η χείριστη της Ευρώπης και σε καμμία περίπτωση δεν ήταν έδαφος και λόγος για Εθνικό εξευτελισμό ) αντί να υπερασπιστεί όχι μόνο την Εθνική υπερηφάνεια αλλά και να προστατεύσει την Ελληνική οικονομία από τις βαρύτατες συνέπειες που η υπ’ αυτόν επιβλεπομένη κάκιστη επικοινωνιακή πολιτική προς το εξωτερικό επέφερε, αντιθέτως εκβίασε και τρομοκράτησε ώστε να παρουσιάσει την πρόσκληση του προς το ΔΝΤ και τον μηχανισμό στήριξης που ακολούθησε ως την μόνη βιώσιμη λύση για τους Έλληνες ΚΑΤΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΝΟΜΟΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΩΣ ΨΕΥΔΕΣ ΚΑΙ ΔΟΛΙΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ εκ μέρους του νυν Πρωθυπουργού και της Κυβερνήσεως του.
 
Ειδικότερα, με μία απλή ανάγνωση του κειμένου του Μνημονίου έχουμε ομολογία του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης του ότι δηλώνουν ουσιαστική και νομική ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΣΕ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗ ( σχετικά 39 και 41 ) ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΤΗΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΔΑΦΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ Ή ΠΑΝΤΕΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΑΣ ΣΕ ΤΥΧΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ, ΑΦΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΜΑΣ ΕΓΚΑΙΡΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΜΕ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΩΤΑΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΟΠΛΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ.
 
Δηλαδή, ο νυν Πρωθυπουργός έχει ανεπανόρθωτα εκθέσει το Ελληνικό Κράτος και τους Έλληνες σε κάθε επίπεδο, αφαιρώντας τους κάθε έννοια Κράτους με ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση και ουσιαστικά υποστηρίζοντας την πολεμική δύναμη κάθε πιθανού εχθρού καταχρώμενος σε κάθε περίπτωση και αυτήν την ουσιαστικά υφαρπαγμένη πληρεξουσιότητα που φέρει του Ελληνικού Κράτους ( παράβαση άρθρων 135, 138, 139, 144, 146, 151 ΠΚ ) ( σχετικό 35 ). Έχοντας επίσης παραχωρήσει την δυνατότητα μεταφοράς της ιδιότητας του δανειστή σε τρίτους από τους νυν δανειστές μας στην ουσία έχει δώσει κάθε δυνατότητα για την ουσιαστική εδαφική και κυριαρχική κατάκτηση της Ελλάδας από τρίτους ανά πάσα στιγμή μέσω οικονομικού τρόπου.  Επίσης, δεχόμενος απαγορεύσεις περί δικής μας διευκολύνσεως από τρίτους ουσιαστικά έχει καταστήσει αδύνατη την απεμπλοκή της Ελλάδας από το Μνημόνιο και την έλλειψη κάθε είδους Εθνικής Κυριαρχίας εσαεί ( σχετικά 36, 37 και 41 ).
 
Εξ άλλου, τα ανωτέρω παραδέχεται και ο ίδιος ( σχετικό 38 ) καθώς και ο Υπουργός οικονομικών στις προβλέψεις τους ότι η Ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί και να ανακάμψει ( ώστε να μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο ) και άρα, και δεδομένου της μη εγγυήσεως ακόμα και του προτεινόμενου προγράμματος τους επί του θέματος, είναι μαθηματικά σίγουρο και εν γνώσει τους ότι θα ενεργοποιηθούν οι ρήτρες που υπέγραψαν στην εν λόγω σύμβαση χωρίς ουδεμία Συνταγματική νομιμοποίηση ( σχετικό 39 και 41 ).
 
Επί της εσωτερικής πολιτικής, ο νυν Πρωθυπουργός επιδεικνύει προκλητικότατο  προστατευτισμό υπέρ των τραπεζών εντελώς αντισυνταγματικά ( καθ’ ότι έχει δημιουργήσει άνισο καθεστώς εύνοιας εις βάρος της πραγματικής οικονομίας και επιβάλλοντας ανέχεια και οικονομική καταστροφή σε όλους ανεξαιρέτως τους επιχειρηματικούς κλάδους εκτός των τραπεζικών και των επιχειρήσεων που ανήκουν στους ομίλους αυτούς ) ενώ άρει εξασφαλίσεις του Συντάγματος ( ενδεικτικά άρθρα 4 παρ. 5, 5 παρ. 1, 21 παρ.2, 3, 4, 5, 6, 22 παρ. 1, 2, 24 παρ. 2 και κυριότερα άρθρο 25 ) όσον αφορά τις βιοτικές συνθήκες και ποιότητα ζωής των Πολιτών ( σχετικό 39 και 41).
 
Ενδεικτικά και όχι περιοριστικά παραθέτουμε από την εσωτερική πολιτική του στον τομέα της οικονομίας την συνεχή αύξηση των έμμεσων φόρων ( οι οποίοι είναι αντισυνταγματικοί διότι είναι ανελαστικοί και μη αναλογικοί ) ( σχετικό 21 και 41 ) μαζί  με την ταυτόχρονη μείωση των μισθών και των συντάξεων και την αύξηση της άμεσης φορολογίας με αποτέλεσμα συντριπτικό ποσοστό του Ελληνικού πληθυσμού να έχει οδηγηθεί στην προσωπική χρεοκοπία και υποβάθμιση κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό διαπιστώνεται ως αντίκτυπο από τα άπειρα δημοσιεύματα που επικαλούνται έρευνες αλλά και στοιχεία του Κράτους για το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν καν πρόσβαση σε ζωτικές παροχές και αγαθά όπως π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση, στέγη και σίτιση (σχετικό 40 ). Την κυριολεκτική αυτή διάλυση της Ελληνικής οικονομίας και ουσιαστικής εξαθλίωσης σε επίπεδο πλέον κινδύνου ανεπάρκειας φυσικής επιβίωσης των Ελλήνων με ολοένα και αυξανόμενο ρυθμό το καλλιεργεί εν γνώσει του σύμφωνα με τις δηλώσεις του στο Μνημόνιο όπου δηλώνει έτοιμος άνευ ουδεμίας αντιρρήσεως ή τηρήσεως των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή του Συντάγματος να προβεί σε οποιοδήποτε μέτρο του ζητηθεί όσο επαχθές και αν είναι για τον Ελληνικό Λαό προς μοναδική υπηρεσία και ωφέλεια όχι του Έθνους ή του Κράτους αλλά των ξένων δανειστών και του ημεδαπού και αλλοδαπού τραπεζικού συστήματος και μόνο ( σχετικά 39 και 41 ).
 
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να αναφέρουμε ότι τόσο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός (π.χ. συνέντευξη του Πρωθυπουργού στην  «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στις 12/7/2010 όπου δήλωσε ότι : «δεν είναι προφανές για ποιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα θα μπορούσε να εμποδίζει κάτι πολύ λογικό, το οποίο ισχύει σε πολλές άλλες χώρες» (!) ) όσο και μέλη της Κυβερνήσεως του όπως ο Υπουργός του Αμύνης κ. Ε. Βενιζέλος ( σχετικό 42 ) έχουν ευθαρσώς εκφράσει την τοποθέτηση ότι το Σύνταγμα μας οφείλει να έρχεται σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα ενώπιον είτε τακτικών της αλλοδαπής είτε των απαιτήσεων των δανειστών ( σχετικό 43 ), γεγονός που βεβαίως αποτελεί παράβαση των άρθρων 134, 134 α, 135 ΠΚ.
 
Όμως, σε καμμία περίπτωση δεν νομιμοποιείται να εφαρμόζει αυτή την οικονομικά εξοντωτική για τον μέσο Έλληνα Πολίτη πολιτική ( σχετικά 39 και 41 ) για τουλάχιστον δύο νομικά αδιάσειστους και μη επιδεχόμενους κατάρριψη λόγους :
 
Κατ’ αρχάς, άρση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( σε αυτή την περίπτωση η προστασία και εξασφάλιση των άρθρων 4 παρ. 1, 5 παρ. 1, 8 παρ. 2, 17 ΕΣΔΑ αλλά και 7, 8, 9, 24 παρ. 1 και 26 ΔΣΑΠΔ ) καθ’ ότι παρέκκλιση σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης την οποία επικαλείται πρέπει να γίνεται σύμφωνα  με το άρθρο 15 της ΕΣΔΑ και να εφαρμόζονται ομοίως, αναλογικώς και άνευ εξαιρέσεως στο σύνολο του πληθυσμού ( σχετικό 41 ) για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και όχι εσαεί ενώ ευθαρσώς ορίζεται στο άρθρο 18 της ΕΣΔΑ ότι δεν επιτρέπεται να εφαρμοσθούν περιορισμοί ειρημένων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών παρά μόνο για τον σκοπό για τον οποίο καθιερώθηκαν, ο οποίος σε καμμία περίπτωση δεν είναι η εξασφάλιση της κερδοφορίας των τραπεζών ή η ικανοποίηση των όποιων δανειστών ( σχετικό 39 ) , ενώ κατά το άρθρο 17 της ΕΣΔΑ ρητά απαγορεύεται η όποια επίκληση δικαιώματος ( π.χ. αύξηση οικονομικών κερδών ) ( σχετικό 39 ) ώστε να εφαρμοστούν πράξεις ή να εκτελεστούν για δραστηριότητες που αποσκοπούν στην καταστροφή των Δικαιωμάτων και των Ελευθεριών που προβλέπονται στην ΕΣΔΑ ( σχετικό 41 ). Επιπροσθέτως, κατά το άρθρο 25 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος μας « όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκηση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και της αρχής του κοινωνικού Κράτους Δικαίου τα οποία τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους». Ο δε Πρωθυπουργός κατ’ άρθρον 82 παρ. 2 Σ είναι ιδιαίτερο μονομελές όργανο του Κράτους και ως εκ τούτου δεσμεύεται άρρηκτα και αμετάκλητα στην τήρηση των προειρηθέντων, ενώ αλλοίωση ή ανενεργή κατάσταση των θεμελιωδών αυτών αρχών και θεσμών υπό αυτού συνιστά αδιαμφισβήτητα πράξη Εσχάτης Προδοσίας. Προς ουσιαστική τεκμηρίωση ότι ικανότατο ποσοστό Ελλήνων διαβιεί με υπαιτιότητα του Πρωθυπουργού και της πολιτικής του σε κατάσταση άρσης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπως περιεγράφησαν επικαλούμαι πλείστα δημοσιεύματα και μελέτες ( σχετικό 41 ) περί της οικτρής κατάστασης συνθηκών διαβίωσης που ωθούν Έλληνες να ψάχνουν στα σκουπίδια ( σχετικό 45 ) ή να καταφεύγουν στα συσσίτια ή να αυτοκτονούν ( σχετικό 46 & 47 ) καθώς και την προσωπική μου περίπτωση ώθησης σε επίπεδο διαβίωσης πολύ κοντά στο όριο της φτώχειας άνευ δικής μου υπαιτιότητας ( σχετικό 44 ).
 
Ιδιαιτέρως δε βάσει του στόχου και του κινήτρου που ο ίδιος εκθέτει στο Μνημόνιο, δηλαδή την απόλυτη προστασία της κερδοφορίας των τραπεζών ( σχετικό 39 ) και όχι κάποιο θέμα επιβίωσης της Ελληνικής οικονομίας ( σχετικό 41 ), αλλά απλώς την δική του αυθαίρετη απόφαση μετουσίωσης της Ελληνικής οικονομίας ώστε στο σύνολο της να χρηματοδοτεί εσαεί το τραπεζικό σύστημα και τους δανειστές εις βάρος κάθε δυνατότητας ανάπτυξης και ποιότητας ζωής, τίθεται αυτομάτως ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΘΕ ΟΡΙΣΜΟΥ ΕΓΧΩΡΙΟΥ Ή ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.
 
Επιπλέον, ο νυν Πρωθυπουργός σε καμμία περίπτωση δεν νομιμοποιείται ούτε μπορεί να ισχυριστεί ότι πράττει όπως πράττει, κυριολεκτικά κατακρεουργώντας την Ελληνική οικονομία και τον Ελληνικό κοινωνικό ιστό και Κράτος Δικαίου ( σχετικό 41 ), για να αποφύγει μία χρεοκοπία ( που αυθαιρέτως και άνευ στοιχείων ισχυρίζεται ότι θα επέφερε δήθεν χειρότερες συνέπειες από αυτές που ο ίδιος επιβάλλει στην Χώρα και στον Ελληνικό Λαό προς υπηρεσία ξένων δανειστών και ξένων κρατών ) ΚΑΘ’ ΟΤΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΟΥ Ο.Η.Ε. ΔΗΛΩΝΕΙ ΡΗΤΑ ΟΤΙ ΟΤΑΝ Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΘΥΣΙΕΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΛΟΓΙΚΟΥ, ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΣ ΑΜΕΣΑ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΟΜΙΜΩΣ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Συγκεκριμένα, η ΕΔΔ δηλώνει « δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα Κράτος να κλείσει τα σχολεία του, τα πανεπιστήμια του και τα δικαστήρια του, να καταργήσει τις δημόσιες υπηρεσίες ώστε να παραδώσει την κοινότητα του στο χάος και στην αναρχία προκειμένου να έχει απλώς χρήματα για να εξοφλήσει τους ξένους ή τους ντόπιους πιστωτές του. Υπάρχουν όρια σε αυτό που μπορούμε λογικά να αναμένουμε από ένα Κράτος, ακριβώς όπως και από ένα άτομο», ( ΕΔΔ, 1980 σελ. 164-167 ). Εξ άλλου, οι νομικοί που συναντήθηκαν στο Κίτο τον Ιούλιο του 2008 στηρίζουν διεθνώς τις κυρίαρχες  ενέργειες Κρατών που κηρύσσουν, βασισμένες στο Δίκαιο, την ακυρότητα των άνομων και παράνομων εργαλείων του δημόσιου χρέους και μαζί με αυτή την αναστολή των πληρωμών ( σχετ. 48).
 
Σε κάθε περίπτωση δεν χωρεί επίκληση από τον Πρωθυπουργό δήθεν μονόδρομου για την σημερινή κατάσταση που έχει επιβάλει στην Ελλάδα κυριολεκτικά και από κάθε άποψη καταλύοντας το Ελληνικό Σύνταγμα καθ’ ότι όπως φαίνεται από τα σχετικά αλλά και από τους υπαρκτούς νόμους του Διεθνούς Δικαίου εάν πραγματικά σεβόταν τον Όρκο και το αξίωμα του είχε την δυνατότητα να προστατεύσει την Ελληνική οικονομία και κοινωνία από το χρέος και τους δανειστές ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΦΥΓΗ ΚΗΡΥΞΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ. Η αλλαγή εσωτερικής πολιτικής ώστε τα τρομακτικά υψηλά ποσά εγγυοδοσίας και χρηματοδότησης των τραπεζών αλλά επίσης και η επένδυση των χρημάτων που πλέον δεν θα δίνονταν για τοκοχρεολύσια  στους δανειστές θα επέφερε στην πραγματική οικονομία δυνατότητα ανάπτυξης μέσω υγιούς παραγωγής και προσφοράς υπηρεσιών, όπως π.χ. αναλύει ο οικονομολόγος κ. Καζάκης ( σχετικό 37 ).
Άρα, εν γνώσει του και μετά δόλου και με πρωτοφανή αναλγησία ενάντια σε έναν ολόκληρο Λαό τον οποίον εξαθλιώνει μαζικά ενώ του αφαιρεί σε κάθε περίπτωση το Δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης και της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας αλλά και κάθε ουσιαστικό Ανθρώπινο Δικαίωμα όπως ήδη αποδεικνύεται και περαιτέρω επίσης θα τεκμηριώσω ο νυν Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση του εν συνόλω διαπράττουν Εσχάτη Προδοσία κατ’ άρθρον 134 παρ. 2 ΠΚ και σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 134 α.
 
Εξ άλλου, ο ίδιος ο Υπουργός οικονομικών σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 20/3/2011 ( σχετικό 49 ) ομολογεί ότι το πρόγραμμα προσαρμογής ( σχετικό 50 ) το οποίο δήθεν θα βελτιστοποιούσε την Ελληνική οικονομία και που σύμφωνα με πρότερες δηλώσεις του Πρωθυπουργού ( σχετικό 38 ) θα εξασφάλιζε οικονομική ασφάλεια και θα ατσάλωνε την Ελληνική οικονομία από την ώρα εφαρμογής του και μετά, είναι ακριβώς ο λόγος της τεράστιας έκπτωσης της Ελληνικής οικονομίας και ο λόγος που προωθεί εκποίηση Εθνικής περιουσίας με το αντίτιμο των 50 δις ευρώ. Δηλαδή, εάν δεν είχε εφαρμοστεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα προσαρμογής δεν θα υπήρχε, σύμφωνα με τα λεγόμενα  του Υπουργού, λόγος εκποίησης Εθνικής περιουσίας.
 
Δεδομένου ότι είχε υπογράψει υπόσχεση αυτής της εκποίησης ( σχετικό 39 ) πρίν καν εφαρμόσει οποιοδήποτε πρόγραμμα στο οποίο τώρα καταλογίζει στον τύπο την ανάγκη της εκποίησης, βλέπουμε ότι υπήρχε στόχος για εκποίηση της ανεκτίμητης Εθνικής περιουσίας εντελώς ανεξάρτητος από οποιοδήποτε οικονομικό θέμα, με την εγγύηση σε αλλοδαπούς παράγοντες και διεθνείς επενδυτές της πολύ χαμηλής τιμής διάθεσης της. Αυτό όμως συνιστά μεθόδευση και παγίδευση της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού με σκοπό την πρόκληση συγκεκριμένου αποτελέσματος, δηλαδή τον προσπορισμό της Ελληνικής περιουσίας σε τρίτους κυριολεκτικά αντί πινακίου φακής, το οποίο και αυτό συνιστά παράβαση του άρθρου 134 ΠΚ, καθ’ ότι η κυβέρνηση δεν υπηρετεί τις βασικές εγγυήσεις και επιταγές του Συντάγματος ( ενδεικτικά άρθρα 18 και 22 Σ ).
 
Μάλιστα, στην ίδια συνέντευξη ( σχετικό 49 ) ο Υπουργός φτάνει στο σημείο να δηλώνει ότι ακόμα και αν κηρυχθεί το χρέος της Χώρας παράνομο, θα υποχρεώσει τον Λαό να το πληρώσει ενάντια σε κάθε Διεθνή και Εγχώριο Νόμο (!).  Αυτό αποτελεί ομολογία ότι δεν υπηρετεί ούτε ο Υπουργός ούτε ο πρωθυπουργός και γενικώς η Κυβέρνηση του τα συμφέροντα της Χώρας όπως Νόμος ορίζει αλλά τα συμφέροντα αγνώστων στοιχείων ιδιωτών και νομικών προσώπων που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι είτε συγγενείς τους είτε να έχουν ιδία συμμετοχή ( στην περίπτωση νομικού προσώπου ) και για αυτό να έχουν τέτοια αφοσίωση και προσήλωση για τα συμφέροντα αυτών έναντι των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού τα οποία έχουν ορκιστεί να υπηρετούν. Αυτό όμως αποτελεί και ομολογία ενοχής τους σχετικά με την Έσχατη Προδοσία που ανερυθρίαστα συνεχίζουν να διαπράττουν και την οποία είχαν προμελετήσει πολύ πρίν αναρριχηθούν στον κυβερνητικό θώκο με τον προαναφερθέντα δόλιο τρόπο εξαπάτησης των εκλογέων.
 
Έτσι εξηγείται πώς παραιτήθηκαν στο όνομα της Χώρας από τις στοιχειώδεις προστασίες της έναντι των δανειστών της με ένα πρωτοφανές παρανομικό κείμενο που στην ουσία εισάγει για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά την έννοια της αναίμακτης και άνευ πολεμικής συρράξεως ουσιαστικό καθεστώς κατοχής μίας Χώρας από άλλη / άλλες ή ακόμα και ιδιώτες, ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΩΝΤΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ : ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟ 49 ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΕ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, ΚΑΘΩΣ ΠΑΡ. 3 ΑΡΘΡΟ 6 ΣΥΝΘΕΚ ΟΠΟΥ Η ΕΝΩΣΗ ΕΧΕΙ ΜΕΛΗ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ιδιαιτέρως όπως αποτυπώνονται στην Σύμβαση της Ρώμης ( 4/11/1950 ) και την Σύνοδο κορυφής της Νίκαιας ( 7/12/2000).
ΔΗΛΑΔΗ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΘΟΔΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΩΣ ΧΩΡΑ ΑΝΕΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΣΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΓΟ.
 
Πέραν του ονείδους μίας τέτοιας πιθανότητας, δεδομένης της προσφυγής του Κρατιδίου των Σκοπίων ( ΠΓΔΜ ) στο ΔΔΧ σχετικά με το βέτο της Ελλάδας για την ένταξη του Κρατιδίου στο ΝΑΤΟ και πιθανότατα σε δεύτερη φάση στην ΕΕ, είναι εμφανές ότι δημιουργείται δυνητικά μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής όπου η Ελλάδα θα έχει εξαιρετικά δυσμενή θέση στον διπλωματικό αγώνα που πιθανώς να προκύψει αλλά και στους διπλωματικούς αγώνες τόσο με την ΠΓΔΜ όσο και με την Τουρκία και όποιες άλλες Χώρες τρέφουν διεκδικήσεις έναντι ημών.
 
Δηλαδή, έχουμε με μόνο την υπογραφή της Κυβερνήσεως και του κυβερνώντος κόμματος ( ούτε καν αυξημένης πλειοψηφίας, πόσο μάλλον Δημοψηφίσματος ) την ακαριαία και άνευ ουδεμίας νομιμοποιήσεως επιστροφή του Ελληνικού Κράτους στην εποχή της μη συνταγματικής Αντιβασιλείας των Βαυαρών επί Όθωνα, με την Τρόϊκα στον ρόλο των αντιβασιλέων και τον Γ.Α. Παπανδρέου στον ρόλο του ανήλικου μονάρχη.
 
Αυτό συνιστά την πλέον στυγερή Έσχατη των Εσχάτων προδοσία έναντι όχι μόνο των εν ζωή Ελλήνων Πολιτών αλλά και κάθε ενός, γνωστού και αγνώστου,  που έπεσε δίνοντας τα πάντα μέχρι το αίμα και την ζωή του για την Εθνική Ανεξαρτησία και την Ελευθερία της Ελλάδας.
 
Επίσης, όπως είναι αδιαμφισβήτητα και πολλάκις τεκμηριωμένα και κατεγραμμένα στον διεθνή και εγχώριο τύπο, η Κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου υπό την σαφή επίβλεψη του Πρωθυπουργού επιδίδεται συνεχώς σε συστηματική καταστολή και φίμωση κάθε λαϊκής αντιδράσεως και διαμαρτυρίας η οποία λαμβάνει χώρα με δημοκρατικούς τρόπους σύμφωνα με την  εγγύηση του Συντάγματος ( άρθρο 23 Σ ). Ειδικότερα, και πέρα από την συνεχή και διαρκή δυσφήμηση κάθε απεργίας ( η οποία απεργία λαμβάνει χώρα ακριβώς κατά τις Συνταγματικές επιταγές ) με την οποία η Κυβέρνηση επιδιώκει να επιφέρει την διχόνοια ανάμεσα σε μεγάλες ομάδες του Ελληνικού Λαού και να καταστρέψει τον κοινωνικό ιστό και συνοχή ( παράβαση άρθρου 190 ΠΚ ), κατ’ εντολήν και επιμέλεια της Κυβερνήσεως οι δυνάμεις ΜΑΤ χρησιμοποιούν ως μέσο καταστολής χημικά τα οποία έχουν επισημανθεί ως κατάφωρη παραβίαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ουσιαστικά παράνομα χαρακτηριζόμενα ως χημικός πόλεμος των κυβερνήσεων που τα χρησιμοποιούν εναντίον των Πολιτών τους, σύμφωνα με την απόφαση Ο.Η.Ε. ( αρ. 2603/16121969 αλλά και της Συμβάσεως του Παρισιού το 1993 η οποία επικυρώθηκε από την Ελλάδα με τον νόμο 2254/1994 που απαγορεύει την χρήση χημικών αερίων που χρησιμοποιούνται εκτεταμένα από την ΕΛ.ΑΣ. στις διαδηλώσεις καθ’ ότι ενέχουν σοβαρότατους κινδύνους για την Δημόσια υγεία ( σχετικό 51 ). Συγκεκριμένα, τόσο εγώ όσο και η θυγατέρα μου κ. Τάνυα – Μαρία Γεριτσίδου έχουμε παραβρεθεί και διαδηλώσει ειρηνικά και παρ’ όλα αυτά υποστήκαμε ρίψη χημικών και μας απαγορεύτηκε η πρόσβαση ακόμα και στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη παρ’ όλο που επιδείξαμε τις αστυνομικές μας ταυτότητες και δηλώσαμε ότι δεν επιθυμούμε να προβούμε σε βιαιοπραγίες. Σημειωτέον ότι σε κάθε περίπτωση ( τόσο στην διαδήλωση της 23ης Φεβρουαρίου 2011 που παραβρεθήκαμε όσο και στην διαδήλωση της 22ας  Σεπτεμβρίου 2010) οι άνδρες των ΜΑΤ δεν έφεραν αριθμό σε ευδιάκριτο σημείο ή καν σε κάποιο μέρος της στολής τους και παρ’ όλο που τους απευθύναμε τον λόγο για να μας αφήσουν να περάσουμε μας αγνοούσαν και δεν απαντούσαν. Τέλος, ενώπιον μας αλλά όπως έχει πολλάκις γίνει και δημοσιευθεί και σε άλλες περιπτώσεις, την 23η Φεβρουαρίου 2011 έξω από την Βουλή στην περιοχή του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη και περί ώρα 3 μ.μ., όταν μπροστά στα ΜΑΤ άγνωστοι αποπειράθηκαν να κάψουν την Ελληνική Σημαία, το Ιερότερο ίσως των Εθνικών μας Συμβόλων ( παράβαση άρθρου 181 ΠΚ ), οι άνδρες των ΜΑΤ κατά παράβαση του Όρκου τους ( « Ορκίζομαι … να υπερασπίζω με πίστη και αφοσίωση μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματος μου τις Σημαίες. Να μην εγκαταλείπω ούτε να αποχωρίζομαι απ’ αυτών.» ) ως αστυνομικοί δεν έκαναν καμμία κίνηση προστασίας της Σημαίας και αναγκάσθηκε η θυγατέρα μου να αρπάξει την φλεγόμενη Σημαία και να την σβήσει με τα γυμνά της χέρια ( άρθρα 1α  και  7,  Κώδικας Αστυνομικών Π.Δ. 254/2004 ) (  σχετικό 52 και επιφυλάσσομαι να προσκομίσω περαιτέρω αποδεικτικό υλικό εάν το επιθυμεί ο κ. ανακριτής  ).
 
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι προφανώς οι συγκεκριμένες μονάδες ΜΑΤ έχουν λάβει ρητές εντολές με επιμέλεια της Κυβέρνησης να μην ενδιαφέρονται για την τήρηση των νόμων και του Συντάγματος ( που θα τους επίτασσε να προστατέψουν την Σημαία και να μην παρεμποδίζουν μη βίαιους Πολίτες στην πρόσβαση τους ) αλλά στην απλή καταστολή της άσκησης του Δικαιώματος της Διαδήλωσης και της διασποράς τρόμου στους διαδηλώνοντες Πολίτες μέσω χρήσης βίας και χημικών. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η άκρως επιβαρυντική επίδραση των χημικών αυτών στα μάτια και το αναπνευστικό μας διήρκεσε για 48 ώρες από την ανωτέρω αναφερομένη ημέρα και ώρα όπου δεχθήκαμε την ρίψη αυτών καθ’ ημών.
 
Επιπλέον, προς απόδειξη της αντισυνταγματικής, αντιδημοκρατικής, παράνομης αλλά και άκρως τρομοκρατικής δράσης των ΜΑΤ υπό των εντολών / επιμέλεια του πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης του αναφέρω το ενδεικτικό παράδειγμα της επίθεσης με χημικά που δέχθηκε ο κ. Μανώλης Γλέζος, όντας υπερήλικας και σαφές σύμβολο της Πατριωτικής δράσης των Ελλήνων. ( σχετικό 53 )
 
Συνεπώς, η Κυβέρνηση Παπανδρέου ασκεί βία την οποία δεν νομιμοποιεί το Σύνταγμα προς βίαιη άρση θεμελιωδών Θεσμών του Πολιτεύματος και παρεμπόδιση των Πολιτών από την άσκηση αυτών με προφανή και πρόδηλη επιδίωξη να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του Πολιτεύματος και να αδρανοποιήσει την Δημοκρατία, αφού συστηματικά και επιδεικτικά  ( σχετικό … ) κωφεύει σε κάθε μαζική διαμαρτυρία προερχόμενη από τον Κυρίαρχο Λαό και εμπράκτως επιχειρεί την καταστολή και την παρεμπόδιση του Λαού από την άσκηση της Συνταγματικής του Εξουσίας με σωματική βία και απειλές αυτής ( παράβαση άρθρου 134 ΠΚ ).
 
Δηλαδή, ο Πρωθυπουργός ασκεί βία προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και να συνεχίσει να διαπράττει πολιτική που εν συνόλω αποδοκιμάζει ο Κυρίαρχος Ελληνικός Λαός και στην οποία πολιτική ο Λαός αντιστέκεται καθ’ ότι ουδέποτε είχε δώσει Εντολή στον νυν Πρωθυπουργό μέσω των αρμοδίων εκλογών ή σχετικού Δημοψηφίσματος για τέτοια πολιτική ( σχετικά 7, 12, 13, 14 και 15 ). Η  πρακτική αυτή του νυν Πρωθυπουργού σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου σηματοδοτεί την ουσιαστική έκπτωση του από το Δημοκρατικό του αξίωμα ( σχετικό … ).
 
Πραγματικά, η Κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου εκτελεί ακλόνητα και ανάλγητα ακριβώς αυτά που ορίζει η επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του Ο.Η.Ε. ως απαγορευμένα σε κάθε περίπτωση να γίνονται προς εξυπηρέτηση οποιουδήποτε χρέους :
 
Υπό την  επίβλεψη της Υπουργού Παιδείας κλείνουνε σχολεία υπό την ταμπέλα της συγχώνευσης, επιβαρύνοντας τεράστια το έργο των εκπαιδευτικών που επιφορτίζονται με την διδαχή τεραστίων τάξεων, ασχέτως μαθησιακών και διδακτικών προδιαγραφών, ασχέτως της δυνατότητας πρόσβασης των μαθητών στα νέα σχολεία με ασφάλεια και οικονομία και ασχέτως της επιδράσεως αυτών των συγχωνεύσεων ( που γίνονται για λόγους μειώσεων των κρατικών δαπανών ) εις την ποιότητα μάθησης αλλά και την ποιότητα ζωής των μαθητών, των οικογενειών τους και των διδασκόντων. Επίσης,  τα μαθήματα της ιστορίας και των θρησκευτικών αλλά και της Ελληνικής γλώσσας γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να υπονομεύεται η Εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, επίσης κατά παράβαση των εντολών του Συντάγματος. Υπό την επίβλεψη του Υπουργού Υγείας η κάποτε δωρεάν παροχή υγείας τώρα γίνεται επί πληρωμή ενώ φαρμακευτική περίθαλψη προσφέρεται στους Πολίτες μόνο εάν μπορούν να συμμετέχουν σε αυτήν ή να την επωμίζονται καθ’ ολοκληρίαν μόνοι τους. Επίσης γίνονται και συγχωνεύσεις  νοσοκομείων χωρίς καμμία πρόβλεψη επάρκειας κάλυψης των αναγκών των Πολιτών. Υπό την επίβλεψη της Υπουργού Εργασίας άρονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και προστασίας των εργαζομένων, ελαστικοποιείται η εργασία και μειώνονται οι μισθοί / ημερομίσθια αλλά και τα επιδόματα ανεργίας και κάθε προστατευτική διάταξη περί απολύσεων εξαφανίζεται . Έτσι καθίσταται ένας εργασιακός μεσαίωνας που εξασφαλίζει για συγκεκριμένη ομάδα εργοδοτών ( όπως αυτή ορίζεται αυστηρά από το μνημόνιο  ) καθεστώς ειλωτείας για τους εργαζόμενους.  Οι δε συντάξεις δεν ανταποκρίνονται στο ποσό το καταβληθέν από τους ασφαλισμένους ούτε καλύπτει τις βασικές βιοτικές ανάγκες. Υπό την επίβλεψη των αρμόδιων Υπουργών ετοιμάζεται κατάργηση των δημοσίων υπηρεσιών και ανάθεση του έργου τους σε ιδιώτες, ακόμα και των βασικών ΔΕΚΟ που παρέχουν ζωτικά αγαθά όπως νερό και ρεύμα ( σχετικά 39 και 41 ). Εκποιούνται οι βασικές υποδομές ( από δρόμοι μέχρι λιμένες και αεροδρόμια ) με μόνο τον στόχο της αποπληρωμής των πιστωτών ( σχετικό 49 ). Τέλος, υπό την επίβλεψη των αρμοδίων Υπουργών διακυβεύεται η ασφάλεια του Κράτους τόσο λόγω ελλειπούς και πλημμελούς εκπαίδευσης και υποστήριξης της Ελληνικής αστυνομίας και του στρατού ( σχετικά … ) όσο και λόγω των καθεστώτων ανοχής και ατιμωρησίας / ανομίας σε αλλοδαπούς παράνομους μετανάστες και παράνομους εμπόρους οι οποίοι πέραν της αυξήσεως της εγκληματικότητας στην οποία συμβάλλουν επίσης προκαλούν τεράστια απώλεια εισοδήματος τόσο στους Έλληνες Πολίτες επαγγελματίες όσο και στο Δημόσιο ( σχετικό 41 ).
 
Σε κάθε περίπτωση, όπως φαίνεται από τις συνεχείς διαδηλώσεις, απεργίες και διαμαρτυρίες και την έκρυθμη κοινωνική κατάσταση ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση του, ακριβώς όπως οι ίδιοι ομολογούν και εγγυούνται στους δανειστές και πιστωτές και άλλους αλλοδαπούς, παραδίδουν συστηματικά την Ελληνική κοινωνία στο χάος και την αναρχία.
 
Σε κάθε περίπτωση έχουν πλέον κατά πολύ υπερβεί και καταχραστεί την εξουσία τους ενώ επιδεικνύουν πρωτοφανή περιφρόνηση όχι μόνο στο Σύνταγμα της Ελλάδας το οποίο έχουν ορκιστεί να υπηρετούν αλλά και σε κάθε διάταξη Διεθνούς Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
 
Επίσης, η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός συστηματικά υποπίπτουν σε εγκλήματα κατά εκλογών καθ’ ότι με απειλή και έμμεση δωροδοκία εξαναγκάζουν βουλευτές να μην ψηφίζουν κατά συνείδηση αλλά κατ’ εντολή της Κυβερνήσεως καθ’ ότι απειλούν τους βουλευτές τόσο με διαγραφή εάν είναι του κόμματος τους όσο και με γενική έκπτωση του αξιώματος τους εάν ψηφίσουν κατά συνείδηση. Το επιτυγχάνουν αυτό απειλώντας τους με την κήρυξη βουλευτικών εκλογών και διάλυση της βουλής κάθε φορά που υπάρχει κίνδυνος  να απορρίψει η Βουλή νομοσχέδιο της Κυβέρνησης. Καθ’ ότι οι βουλευτές είναι από τις λίγες ομάδες Ελλήνων Πολιτών που απολαμβάνουν εξαιρετικά προνόμια ενώ οι αποδοχές τους είναι ιδιαιτέρως υψηλές εν συνόλω, απειλή διάλυσης της Βουλής πρόωρα ως τιμωρία για μη συμμόρφωση με την βούληση της Κυβέρνησης συνιστά μεγάλη απώλεια ωφελημάτων για τους βουλευτές έως και αποτυχία κατοχύρωσης προνομιούχου συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
 
Αυτή η πρακτική εξαναγκασμού της Βουλής να ψηφίζει κατά πλειοψηφία κατ’ εντολή της Κυβέρνησης αποστερεί την Βουλή από την ενάσκηση της εξουσίας που της παρέχει το Σύνταγμα και την εξαναγκάζει να εκτελέσει πράξεις που απορρέουν από αυτή την εξουσία προς στήριξη της Κυβέρνησης εκβιαστικά, πράξη που και πάλι συνιστά παράβαση του άρθρου 134 παρ. 2 ΠΚ.  ( σχετικό 54 )
 
ΕΠΕΙΔΗ η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός αποδεδειγμένα και τεκμηριωμένα έχουν τελέσει τα ανωτέρω περιγραφόμενα αδικήματα σε σαφείς χώρους και χρόνους ( ενδεικτικά και όχι περιοριστικά 55 )
 
ΕΠΕΙΔΗ έχουν τελέσει και συνεχίζουν να τελούν δηλώνοντας πρόθεση να συνεχίσουν στο άμεσο μέλλον κατά συρροή τα αδικήματα της Εσχάτης Προδοσίας, της εξαπάτησης εκλογέων καθώς και πολλαπλές προπαρασκευαστικές πράξεις Εσχάτης Προδοσίας, επιβουλής της διεθνούς ειρήνης και της ειρήνης της Χώρας, παραβίαση μυστικών της Πολιτείας, κατάχρηση πληρεξουσιότητας, προσβολή των συμβόλων του Ελληνικού Κράτους, συνεχή τρομοκρατία των Πολιτών προς παρέμβαση και χειραγώγηση παντός είδους εκλογικής συμπεριφοράς από το επίπεδο της Βουλής έως το επίπεδο του Λαού όπως λεπτομερώς έχει περιγραφεί ανωτέρω με οριστικούς και ενδεικτικούς, όχι περιοριστικούς τόπους και χρόνους τελέσεως τέτοιων άκρως επικινδύνων για την Χώρα και τον Λαό παραβάσεων
 
ΕΠΕΙΔΗ η Εσχάτη Προδοσία αποτελεί αυτόφωρο έγκλημα συνεχές που δεν απαιτεί την άδεια της Βουλής ( άρθρο 62 Σ ) για να ερευνηθεί και να διωχθεί από τα αρμόδια δικαστήρια
 
ΕΠΕΙΔΗ εγγράφως και υπευθύνως οι ανωτέρω εγκαλούμενοι έχουν προσυπογράψει και δηλώσει την πρόθεση μερικής ή πλήρους κατάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας άνευ των Συνταγματικώς επιβαλλομένων συνθηκών και όρων
 
ΕΠΕΙΔΗ σε κάθε περίπτωση έχουν παραβεί κανόνες και νόμους του Διεθνούς Δικαίου που ανάγονται σε εγκλήματα κατά του συνόλου του Ελληνικού Λαού και άρα σε επίπεδο γενοκτονίας
 
ΕΠΕΙΔΗ ο δόλος είναι πρόδηλος και τεκμηριωμένος με αδιάψευστα και αδιάσειστα έγγραφα και μαρτυρίες / ντοκουμέντα διεθνούς εμβέλειας
 
ΕΠΕΙΔΗ επιδιώκεται προσπορισμός πολλαπλών οφελών οικονομικής και εξουσιαστικής φύσεως προς τρίτα ημεδαπά και αλλοδαπά φυσικά και νομικά πρόσωπα εις βάρος της Εθνικής, Κρατικής και Λαϊκής ακεραιότητας και βιωσιμότητας και στοιχειώδους Ελευθερίας και αυτοδιάθεσης
 
​
ΖΗΤΩ
 
Την δίκαιη τιμωρία των ανωτέρω εγκαλουμένων καθώς και κάθε άλλου υπαιτίου / συνεργού / φυσικού και ηθικού αυτουργού που δύναται να προκύψει από την διαδικασία.
 
Δηλώνω παράσταση Πολιτικής Αγωγής και επιφυλάσσομαι παντός νομίμου Δικαιώματος μου.
 
 
Όλγα Γεωργίου Γεριτσίδου
Αθήνα, 22 Μαρτίου 2011
 
 
Σχετικά :
 
1. απλό φωτοαντίγραφο από ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ της 26ης Ιουνίου 2008 με αριθμό επίδοσης Β-3053/27-6-2008
2. απλό φωτοαντίγραφο από ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ της 26ης Ιουνίου 2008 με αριθμό επίδοσης Β- 3052/27-6-2008
3. απλό φωτοαντίγραφο από ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ της 26ης Ιουνίου 2008 με αριθμό επίδοσης Β-3051/27-6-2008
4. απλό φωτοαντίγραφο Κοινοποίησης Διαβίβασης προς Υπουργούς της από 27-6-2008 Εξώδικης Δήλωσης κατ’ εντολή του προέδρου της Βουλής, με αρ. πρωτ. 2769/11-7-2008
5. απλό φωτοαντίγραφο αίτησης Όλγας Γ. Γεριτσίδου προς τον Πρόεδρο της Βουλής με αρ. πρωτ. 3193/29-6-2009
6. απλό φωτοαντίγραφο Κοινοποίησης Διαβίβασης προς Υπουργούς της από 29-6-2009 αίτησης μου κατ’ εντολή του προέδρου της Βουλής, με αρ. πρωτ. 3193/6-7-2009
7. Συνέντευξη Γιώργου Α. Παπανδρέου της 3/6/2009, στην διαδικτυακή τηλεόραση "tvxs.gr" και στον δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου, Ημ. Δημοσίευσης : 04/06/2009 17:31, από τον ιστοχώρο http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/20d17616-9c95-49c1-a214-d11080a6976f#
8. απλό φωτοαντίγραφο συστημένης επιστολής ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ ΡΡ268078817GR, με τίτλο «ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ» προς αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης
9. απλό φωτοαντίγραφο συστημένης επιστολής ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ ΡΡ2680785GR, με τίτλο «ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ» προς αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης
10. απλό φωτοαντίγραφο συστημένης επιστολής ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ ΡΡ268078794GR, με τίτλο «ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ» προς αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης
11. απλό φωτοαντίγραφο συστημένης επιστολής ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ ΡΡ268078803GR, με τίτλο «ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ» προς αρχηγούς κομμάτων της αντιπολίτευσης
12. προεκλογική ομιλία Γ.Α.Π. στην Πάτρα 2/10/2009
13. συνέντευξη Γ.Α. Παπανδρέου στην εφημερίδα «Ναυτεμπορική» και στον δημοσιογράφο Δημήτρη Χατζηδημητρίου
14. debate της 29/5/2009 από τον ιστοχώρο του ΠΑΣΟΚ http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/acf04850-7e5d-4637-a71e-464d234a5ec6
15. άρθρο από την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», έντυπη έκδοση, του Θανάση Τεγόπουλου, της 24/5/2009
16. απλό φωτοαντίγραφο ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ με αρ. ΕΛΤΑ ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ PP 275427362GR/4-11-2009
17. απλό φωτοαντίγραφο Εξώδικης ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ – ΕΡΩΤΗΣΗΣ από Όλγα Γ. Γεριτσίδου και Τάνυα – Μαρία Γεριτσίδου, αρ. επίδοσης εξωδίκου 323Β/6-11-2009
18. απλό φωτοαντίγραφο από διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων αρ. ΓΑΚ 103595/2010 και ΑΚΔ 8762/2010 ΑΙΤΗΣΗΣ
19. απλό φωτοαντίγραφο ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΟΣ Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα και πολιτικού γραφείου του Πρωθυπουργού κατά Όλγας Γεριτσίδου του Γεωργίου ( διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων )
20. απλό φωτοαντίγραφο αριθμού αποφάσεως 252/2011 Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ( διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων )
21. ενημερωτικό σημείωμα : τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής της ΝΔ 2004- 2008. Η πραγματικότητα απέναντι στις «αλήθειες» της ΝΔ, τομέας τύπου και ΜΜΕ, ΠΑΣΟΚ τομέας οικονομίας σε συνεργασία με το ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου», Μάϊος 2009
22. από την συνέντευξη του Γ.Α.Π. στο Ζάππειο για τον απολογισμό του έργου της κυβέρνησης τις πρώτες 100 ημέρες, tvxsteam, Πέμπτη 14/01/2010, 10:48
23. Ενοχλημένη η κυβέρνηση από τις δηλώσεις Προβόπουλου Σχόλια Newstime NewsDesk , 25 Νοε, 17:55
24. Προβόπουλος: Είχα προειδοποιήσει για το διψήφιο έλλειμμα Σχόλια Newstime NewsDesk , 24 Νοε, 23:06
25. Νέος «πανικός» στην κυβέρνηση από τις δηλώσεις Στρος Καν, Ηλεκτρονική Έκδοση , enet.gr, 15:40 Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
26. Στρός Καν : « ο Γ. παπανδρέου είχε ζητήσει παρέμβαση ΔΝΤ το 2009», Ισοτιμία, Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου 2011-08:13:15
27. debate βουλευτικών 2009 : Καραμανλής vs Παπανδρέου http://www.youtube.com/watch?v=PWfX4WwI4RM&feature=related  
28. δηλώσεις Σ. Σακοράφας : «ήταν προσχεδιασμένο να οδηγηθούμε στο μνημόνιο», στην εκπομπή του Γ. Πρετεντέρη «Ανατροπή», Γ΄Μέρος, της 14/3/2011, στο mega http://www.megatv.com/anatropi/default.asp?catid=18183&subid=2&pubid=25284758&mmid=352804 ,
29. «Κυβέρνηση για εφαρμογή συμφωνιών με ΕΕ – ΔΝΤ : Παρακάμπτει ακόμα και τη Βουλή», Ριζοσπάστης 8 Μάη 2010
30. «Οι 120 σελίδες του μνημονίου, τελικά είναι 1300», Blognews Greece, 5 Ιουλίου 2010
31. αντίδραση Πετσάλνικου σε ανθελληνικά δημοσιεύματα, ΣΚΑΪ.gr, 22/02/2010, 23:26
32. αναδημοσίευση άρθρου Ημερησίας από ιστολόγιο ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ – ΕΛΛΑΔΑ, της Κυριακής 13 Μαρτίου 2011
33. άρθρο από «ΤΑ ΝΕΑ online», του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου, της Τετάρτης 7 Απριλίου 2010
34. «διεύρυνση του spread, μετά τις δηλώσεις Γ. Παπακωνσταντίνου», σε ΕΜΕΑ BUSINESS MONITOR, της Τρίτης 02 Φεβρουαρίου 2010, 14:58
35. άρθρο « Δυστυχώς … ξαναπτωχεύσαμε» εφημερίδα «Το Ποντίκι», 30/12/2010
36. άρθρο : « Το ‘παρασύνταγμα’ του Μνημονίου και ο άλλος δρόμος», του Γ. Κατρούγκαλου, αναπληρωτή καθηγητή ΔΠΘ, δικηγόρο, δημοσιευμένο στο νομικό Βήμα Φεβρουαρίου του 2011
37. εκπομπή : Antitheseis – Kazakis – 4 Mar 11,
http://www.blip.tv/file/4849073?utm_source=player_embedded  
38. Ενημερωτικό Σημείωμα του Τομέα Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, Μηχανισμός  
     Στήριξης & ΔΝΤ, τομέας τύπου και ΜΜΕ, Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
     39.© 2010 International Monetary Fund May 2010
IMF Country Report No. 10/111
Greece: Request for Stand-By Arrangement
     40. Έρευνα της Αργυρώς Π. Τσατσούλη για τον ΦΑΚΕΛΟ: ΦΤΩΧΕΙΑ « ένας
      ιδιόμορφος ‘τρίτος κόσμος’ γεννιέται στην Ελλάδα», in.gr Εδήσεις
     41. Κρατικός Προϋπολογισμός 2011: Θέσεις του Οικονομικού Επιμελητηρίου της
     Ελλάδας, Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, Δεκέμβριος 2010
     42. άρθρο του Ε. Βενιζέλου : « Το Σύνταγμα, η κρίση και το δημοκρατικό
        κόμμα»,
     στην ιστοσελίδα aixmi.gr
     43. «Το Μνημόνιο αντιμέτωπο με Σύνταγμα, Δικαιοσύνη» των Ιωάννας Μάνδρου  
      & Κωνσταντίνου Ζούλα, «Καθημερινή», 4/7/2010
     44. ασφαλιστικά μέτρα στον ΟΑΕΕ
     45. άρθρο του Κώστα Ονισένκο : «Ψάχνουν ακόμα και για τρόφιμα στα
       σκουπίδια», «Καθημερινή», 19/3/2011
     46. άρθρο «Πωλείται νεφρό λόγω χρεών», εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», Κοινωνία,
     15/07/2010
     47. άρθρο «Τα χρέη τους ωθούν στην αυτοκτονία», Newsbeast.gr, Κοινωνία, 16
     Μαρτίου 2011
     48. “Νομικά Ερείσματα Ακύρωσης Χρέους” Δρ. Eric Toussaint, Πρόεδρος
     CADTM:
      Ελληνικής Επιτροπής Ενάντια στο Χρέος, Πανεπιστήμιο Paris VIII, 10/12/2010.
49. Γ. Παπακωνσταντίνου: «Τι πουλάμε για τα 50 δισ. ευρώ», TO BHMA- πολιτική, Κυριακή 20 Μαρτίου 2011-03-21
50. Το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής για την Ελλάδα, 26 Μαΐου 2010
51. άρθρο « ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ-ΧΗΜΙΚΑ ΑΕΡΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ» από τον διαχειριστή της ηλεκτρονικής εφημερίδας www.iskra.gr , 21/3/2011
52. άρθρο : «Πώς Φιμώνεται ο Λαός σε μία Μαζική Διαδήλωση», στον ιστοχώρο www.humansupport.gr , 23/2/2011
53. άρθρο : « Ψέκασαν με Χημικά τον Μανώλη Γλέζο», Ελευθεροτυπία, 5 Μαρτίου 2010
54. άρθρο : « Σακοράφα – Δημαράς- Οικονόμου σχολιάζουν τη διαγραφή τους», tvxs, 6/5/2010
55. άρθρο « Το ΔΝΤ … κόβει και Μπακογιάννη από ΝΔ, και 3 βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ, tvxs, 6/5/2010
 
 
Μάρτυρες προτείνω τους :
1. κ. Τάνυα – Μαρία Γεριτσίδου, ψυχοπαιδαγωγό και εκδότρια
2. κ. Δημήτρη Καζάκη, οικονομολόγο - δημοσιογράφο εφημερίδας «Ποντίκι»
3. κ. Ιωάννη Σακκά, συνταξιούχο εισαγγελέα  
4. κ. Σοφία Σακοράφα, βουλευτή  
5. κ. Στέλιο Κούλογλου, δημοσιογράφο
6. κ. Π. Σώκο, δημοσιογράφο
7. κ. Μαρία Χούκλη, δημοσιογράφο
8. κ. Γιάννης Αννουσάκης, αντιπρόεδρος ΔΣ ΙΝΚΑ
9. κ. Δημήτρης Χατζηδημητρίου, δημοσιογράφος «Ναυτεμπορικής»
10. κ. Γεώργιο Κασιμάτη, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου
11. κ. Άντα Αλαμάνου, συντονίστρια προγράμματος αστέγων της ΜΚΟ «Κλίμακα».
12. κ. Γ. Σφακιανάκη, πρόεδρο Κέντρου Υποδοζής και Αλληλεγγύης αστέγων
13. κ. Χρ. Παπαθεοδώρου, επιστημονικό υπεύθυνο της ερευνητικής μονάδας Παρατηρητήριο Φτώχειας, Εισοδημάτων και Κοινωνικών Ανισοτήτων
14. Δρ. Eric Toussaint, Πρόεδρο CADTM: Ελληνικής Επιτροπής Ενάντια στο Χρέος, 
 
Επιφυλασσόμενη παντός νομίμου Δικαιώματος μου
 
Όλγα Γεωργίου Γεριτσίδου
Αθήνα, 22 Μαρτίου 2011
 
 
 Εάν θέλετε να συνδράμετε σε αυτήν την τελευταία προσπάθεια επικοινωνήστε με την μηνύτρια, την κυρία Όλγα Γεριτσίδου (info@humansupport.gr )
 
 
   
 
σελ. από 34