Ψυχολογικός πόλεμος, Ψυχολογικες Επιχειρησεις κ προπαγάνδα

​1. Ψυχολογικός πόλεμος κ προπαγάνδα

«Το πλήθος είναι σαν γυναίκα» (έτοιμη να αποπλανηθεί) διακήρυττε ο ναζιστής ηγέτης του 20ου αιώνα Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος προσέλκυε οπαδούς χρησιμοποιώντας ενστικτώδη αντίληψη της ψυχολογίας των μαζών. 

Ενημέρωση + πληροφορία = Είδηση.

Αγκιτάτσια -Προπαγάνδα=(παρά)πληροφόρηση. 

Δυο ταυτότητες που θεωρητικά μπορούν να αποτελέσουν την βάση για την σύγχρονη κοινωνία.

Την κοινωνία της πληροφορίας σε μια εποχή όπου η οριογραμμή μεταξύ προπαγάνδας και ενημέρωσης είναι πολλές φορές δυσδιάκριτη, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των διεθνών και πολιτικών σχέσεων μέσα σε έναν διαρκή (σκοτεινό) πόλεμο πληροφοριών που διάσπαρτες προς πολλές κατευθύνσεις εξυπηρετούν ένα στόχο. Θα έλεγε κανείς ότι μοιάζουν με ιστό αράχνης.

Πληροφορίες που απορρέουν από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας που τελικό στόχο έχουν στον έλεγχο της ψυχολογίας του αντιπάλου. Ελέγχοντας την ψυχολογία του (αντιπ)άλλου, παρέχεται η δυνατότητα μιας βαθύτερης γνώσης για τις αντιδράσεις του. 

Τη στρατηγική του. Το σχεδιασμό του. Επομένως σχεδιάζεις αντίστοιχα μέχρι να πετύχεις τον στόχο σου. Η γνώση της ψυχολογίας -ενός παράγοντα-κλειδί- του αντιπ(άλλου) σήμερα είναι πολύτιμη ακόμα και από την γνώση μιας πληροφορίας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι στα διάφορα μελετητικά κέντρα ανθρώπινης συμπεριφοράς ελέγχεται η ψυχολογία του υποκείμενου πριν γίνει δέκτης της «πληροφορίας» και μετά από την γνώση αυτή. Η συμπεριφορά αλλάζει. Αυτή η αλλαγή είναι ο στόχος. 

Είτε στο να κατευθύνει προς άλλη κατεύθυνση τη δράση και τις ενέργειες του αντιπάλου, είτε να δρομολογήσει τον εφησυχασμό του αντιπάλου ώστε αντίστοιχα κάπου αλλού-στο κέντρο που επεξεργάζεται, φιλτράρει και μελετά τη διαδρομή της «πληροφορίας» και του αποτελέσματος που αυτή δημιουργεί στην ψυχολογία του αντιπάλου- ώστε παράλληλα να σχεδιάζεται η άμυνα, η τελική επίθεση και επίτευξη του στόχου. 

Από την άλλη πλευρά, «συνοδοιπόρος» της πληροφορίας στο σημερινό παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι η προπαγάνδα με όρους επιστημονικής ακρίβειας, απευθύνεται κατά βάση στα βασικά, ζωώδη ανθρώπινα ένστικτά. 

Ο συναισθηματισμός, η αίσθηση ότι ανήκουμε σε μία φυλή και ο ναρκισσισμός βρίσκουν έδαφος στην άσκηση οποιασδήποτε προπαγανδιστικής κίνησης, πέρα από την όποια ορθολογική πραγματικότητα. 

Η τακτική του υπουργού της προπαγάνδας των Ναζί, Γιόζεφ Γκέμπελς, χάραξε το δρόμο, όταν πρόσεξε ότι το μόνο που χρειαζόταν να κάνουν για να στείλουν τους ανθρώπους στον πόλεμο με βήμα ταχύ, ήταν να τους πούνε ότι δέχονται επίθεση, να αποκηρύξουν όσους διαφωνούσαν ως προδότες που εκθέτουν τη φυλή σε κίνδυνο και οι άνθρωποι από μόνοι τους θα συκοφαντούσαν, εξοστράκιζαν και απέβαλαν όσους διαφωνούσαν, ενώ στην συνέχεια θα έφευγαν χαρωποί για το μέτωπο ως πρόβατα επί σφαγή. 

Είχε πει ότι αυτή η τεχνική δούλευε σε κάθε χώρα του κόσμου.

Στην σημερινή πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μπους χρησιμοποίησε ακριβώς αυτήν την τεχνική για να ξεκινήσει δύο πολέμους. 

Ουσιαστικά ο αμερικανικός λαός έγινε δέκτης μιας επιχειρηματολογίας, όπου πρωτοστατούσε η επίθεση εναντίον της αμερικανικής καλοσύνης από τρελούς και διαβολικούς ανθρώπους που θέλανε την καταστροφή του...Φυλή, συναισθηματισμός, ναρκισσισμός... 

Η σημασία της πληροφορίας, σε άμεση συνάρτηση -αναγκαστικά- με την προπαγάνδα και τις επιδιώξεις σε επίπεδο εξωτερικής -και όχι μόνο- πολιτικής και αντίστοιχα της εφαρμογής της δεν μπορεί να έχει μείνει εκτός της αξιοποίησης εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης.

Η άφιξη στην εποχή της πληροφορίας με την εξάπλωση των πληροφοριακών συστημάτων και την αυξημένη δυνατότητα για ταχεία συλλογή, αφομοίωση, επεξεργασία και διάδοση πληροφοριών έχει άμεση επίδραση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, προκαλώντας τεράστιες αλλαγές τόσο στον τρόπο που οι σύγχρονοι στρατοί διεξάγουν επιχειρήσεις, όσο και στην φύση των ίδιων των εχθροπραξιών, εξαιτίας της εκμετάλλευσης και του ελέγχου των πληροφοριών, με τον πληροφοριακό πόλεμος (Information Warfare) να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. 

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Αμυντικών αναλύσεων ο πληροφοριακός πόλεμος διακρίνεται σε Πόλεμο Διοίκησης και Ελέγχου, σε Πόλεμο βασισμένο στις πληροφορίες [Intelligence Based Warfare (IBW)], στον Ηλεκτρονικό Πόλεμο [Electronic Warfare (EW)], στις ψυχολογικές Επιχειρήσεις [Psychological Operations (PSYOPS)], στον Πόλεμο εναντίον Χάκερς [Hacker Warfare], στον Πληροφοριακό Οικονομικό Πόλεμο [ Economic Information Warfare] και τέλος στον Κυβερνοπόλεμο [Cyber Warfare].

Από τις έξι αυτές κατηγορίες σε άμεση συνάρτηση με την στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών ως η πιο επιθετική τακτική θεωρούνται σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση οι ψυχολογικές επιχειρήσεις. 

Τα σχέδια της αμερικανικής κυβέρνησης για τις ψυχολογικές επιχειρήσεις εντάχθηκαν στον επονομαζόμενο «Οδικό χάρτη πληροφοριακής επιχείρησης», ένα απόρρητο κείμενο του 2003 υπογεγραμμένο από τον τότε αμερικανό υπουργό Άμυνας Donald Rumsfeld.

Το συγκεκριμένο κείμενο, σύμφωνα με το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, καταγράφει διεξοδικά πληροφορίες για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, στις οποίες εντάσσονται και οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, ο ηλεκτρονικός πόλεμος και η εμπλοκή ξένης δημοσιογραφίας. 

Το κείμενο αυτό τρία χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2006 αποχαρακτηρίστηκε ως απόρρητο από το Πεντάγωνο και δημοσιοποιήθηκε από το Αρχείο Εθνικής Ασφαλείας ύστερα από σχετικό αίτημα. 

Σύμφωνα με το μέχρι πρότινος απόρρητο έγγραφο του Πενταγώνου, η πληροφορία, -απαραίτητη στον πόλεμο- συνδράμει τα μέγιστα στην στρατιωτική επιτυχία και μελλοντικά αυτό θα ενταθεί, ενώ οι πληροφοριακές επιχειρήσεις οφείλουν να βρίσκονται απευθείας στην αρμοδιότητα και στην διαχείρηση του εκάστοτε υπουργού Άμυνας στοχεύοντας στην μέγιστη ικανή στρατιωτική δεινότητα. 

Ο αντικειμενικός στόχος και η σημασία των πληροφοριακών επιχειρήσεων εστιάζεται στην κυριαρχία όλου του φάσματος των πληροφοριών, μετατρέποντας τις (πληροφοριακές) επιχειρήσεις σε στρατιωτική δεινότητα σε έδαφος, αέρα, θάλασσα και ειδικές επιχειρήσεις. Το κομμάτι των ψυχολογικών (PSYOP) επιχειρήσεων θεωρείται ως το πιο επιθετικό λόγω της δυνατοτήτας χρήσης πολλαπλών μέσων για την επίτευξη του στόχου. 

Η βασική θέση, όπως διατυπώνεται στον «οδικό χάρτη» αναφέρει την σημασία που δίνεται στις ψυχολογικές επιχειρήσεις, υποστηρίζοντας ότι η «δημόσια δίοικηση πληροφορεί, η δημόσια διπλωματία και οι ψυχολογικές επιχειρήσεις επηρεάζουν». 

Την εποχή της Κομμουνιστικής Τρίτης Διεθνούς, χρησιμοποιήθηκε ο όρος «αγκιτ-προπ», κατά συγκοπή των λέξεων, αγκιτάτσια-προπαγάνδα. Τότε η αγκιτάτσια ( η ρητορική διέγερση των μαζών ή επαναστατική ρητορία ξεσηκωμού) απευθυνόταν στην ψυχολογική φόρτιση, στην εφήμερη ψυχολογία του πλήθους. 

Σήμερα αυτό μπορεί και να ονομάζεται «ψυχολογική επιχείρηση», κρατώντας το κλειδί του μέλλοντος στον έλεγχο των μαζών. Των Στρατών. Των Πολιτικών καταστάσεων. Η επιστήμη της ψυχολογίας εισχωρώντας στο οπλοστάσιο των αμυντικών κέντρων όχι μόνο των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και άλλων χωρών που διαθέτουν αναπτυγμένες και εκσυγχρονισμένες μυστικές υπηρεσίες, δίνει μια καινούργια οπτική της σύγχρονης στρατιωτικής πραγματικότητας. 

Ο στόχος είναι διττός: η προπαγάνδα υπέρ ή κατά συγκεκριμένου στόχου πρώτον και δεύτερον η αλλοίωση της ψυχολογίας και η αλλαγή συμπεριφοράς. Αν θυμηθούμε το κλίμα πριν την επιχείρηση «σοκ και δέος» τον Μάρτιο του 2003 θα δούμε ότι οι αμερικανικές δυνάμεις άλλη πληροφόρηση διοχέτευαν προς το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών που στόχευε στην προπαγάνδα υπερ της συγκατάθεσης της κοινής γνώμης στο πολεμικό εγχείρημα του προέδρου Bush, επομένως έλεγχος της ψυχολογίας των μαζών. 

Κατα σύνέπεια, ο επηρεασμός της κοινής γνώμης που την ίδια ώρα αποτυπώνονταν στις δημοσκοπήσεις εξασφάλιζε το πράσινο φως για την μεγάλη επιχείρηση, ώστε εικονικά να φαίνεται πως εξασφαλίζεται η μεγάλη συναίνεση του λαού. 

Ενός λαού που τελικά προδόθηκε. 

Και από την άλλη η πληροφόρηση που διοχέτευαν προς το λαό του Ιράκ μέρες πριν, όχι μόνο από τα διεθνή ειδησεογραφικά ΜΜΕ με πολλαπλούς στόχους και αποδέκτες. Έλεγχος και εξέγερση της κοινής γνώμης. Πτώση του ηθικού του Ιρακινού στρατού. Άρα και μειωμένη και χαλαρή αντίσταση. Η κατάληξη: ο στόχος επετεύχθη! 

2. ΨΕΠ,  Ψυχολογικές Επιχειρήσεις,  προπαγάνδα και μέσα επηρεασμού

Πόλεμος πάντων πατήρ» διακήρυξε ο Ηράκλειτος, o oποίος δεν έβλεπε στο

πρόσωπο του πολέμου μονάχα την υπέρτατη δύναμη δημιουργίας των όντων,

αλλά και τη δύναμη η οποία θεμελιώνει κάθε πολιτική, κοινωνική και ηθική

τάξη.

Κοσμογονική δύναμη ανεγνώριζε στον πόλεμο και ο Εμπεδοκλής,.Όλοι δε

ανεξαιρέτως οι αρχαίοι φιλόσοφοι παραδέχονταν, ότι ο πόλεμος συνιστά

παράγοντα αρετής, εφ’ όσον επιβάλλεται για την ωφέλεια της Πατρίδας και

όχι για πράξεις πλεονεξίας.

Την πεποίθηση του Πλάτωνα και των τόσων άλλων φιλοσόφων, ότι η ιδέα

της ειρήνης είναι ανεφάρμοστος, την πιστοποίησε η ιστορία του ανθρώπινου

γένους. Ποτέ δεν επεκράτησε ειρήνη, γιατί ειρήνη δεν υπάρχει.

Ο πόλεμος είναι διαρκής. Τα μέτωπά του βρίσκονται πουθενά και παντού.

Οι εχθροί δεν φορούν πάντα στολές, δεν έχουν σημαίες, δεν μιλούν

απαραίτητα διαφορετικές γλώσσες. Συχνά είναι ομόγλωσσοι, γείτονες,

συνάδελφοι, συγγενείς. Πεδία μαχών τα εργοστάσια, οι δρόμοι, τα σχολεία,

τα καφενεία, οι αίθουσες των κινηματογράφων, η τηλεόραση μπροστά στη

πολυθρόνα, το διαδίκτυο. Στον παράδοξο αυτό πόλεμο κύρια όπλα δεν είναι

οι σφαίρες και οι οβίδες. Τις αντικαθιστούν οι ιδέες και τα

συναισθήματα, οι δορυφόροι και τα ΜΜΕ. Άμεσοι στόχοι δεν είναι οι

πολιτείες και εδαφικά σημεία.

 Είναι η ψυχή και το μυαλό του ανθρώπου.

Κατά τον Κλαούζεβιτς «ο πόλεμος γεννάται και λαμβάνει την μορφή του

από τις ιδέες, τα αισθήματα και τις σχέσεις που υφίστανται την στιγμή

που εκρήγνυται».

Η εξέλιξη του πολέμου διέρχεται διαφόρους φάσεις. Μία από αυτές είναι

και η ένοπλος σύρραξη. Διαπράττουν σφάλμα όσοι ταυτίζουν τον πόλεμο με

την μάχη. Ο πόλεμος είναι πολυσχιδής και επεκτείνεται στον πολιτικό,

οικονομικό, ψυχολογικό, δημογραφικό, διπλωματικό κλπ.

Με το να αντιλαμβανόμεθα τον πόλεμο περιορισμένα σαν ένοπλη σύρραξη,

δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να συγχέουμε μία μορφή του πολέμου με την

γενική και πλήρη έννοια αυτού.

Η ένοπλη βία αποτελεί την έσχατη μορφή του πολέμου. Χρησιμοποιείται

όταν οι άλλες μορφές δεν τελεσφορούν. Η ύπαρξη «άλλου τρόπου» και «άλλων

μέσων» που δύνανται να κερδίσουν τον πόλεμο, αποδεικνύουν ότι η επιβολή

της νίκης δύναται να επιτευχθεί με τα λεγόμενα «πνευματικά όπλα», αυτά

που επηρεάζουν την ψυχή του αντιπάλου.

Πάντως είτε ένοπλος είναι ο αγώνας είτε πολιτικός, αποβλέπει στην

επιβολή της μίας θελήσεως επί της άλλης, είναι δηλαδή στο βάθος του

ψυχολογικός.

Στον πόλεμο ηττάται αυτός που κάμπτεται το ηθικό του. Γιατί έχει

αποδειχθεί ότι ακόμη και αν τα υλικά μέσα του ένοπλου αγώνα επιτυγχάνουν

νίκες επί του αντιπάλου, θα πρέπει οι ένοπλες δυνάμεις και ο λαός του

εχθρού να πειστούν για την αδυναμία συνεχίσεως του αγώνα, θα πρέπει να

παύσουν να εμπιστεύονται εκείνους που διευθύνουν τον αγώνα τους και θα

πρέπει να παύσει η κυβέρνηση του ηττημένου να έχει κύρος και επιβολή επί

των υπηκόων της, για να κερδηθεί ο πόλεμος.

Η ικανότητα επιδράσεως στη σκέψη και στα αισθήματα των ανθρώπων

υπήρξε αποτελεσματικό μέσο μάχης, σε όλες τις εποχές και περιόδους της

ιστορίας. Πολιτικοί ή στρατιωτικοί, αρχηγοί διαφόρων φυλών ή κρατών που

πολέμησαν μεταξύ τους, χρησιμοποίησαν πρωτότυπα ψυχολογικά μέσα ή

τρόπους ενεργείας, που είχαν σκοπό να εξαπατήσουν τον αντίπαλο και να

επιδράσουν στα συναισθήματα, στην ψυχή και στο ηθικό των πολεμιστών ή

του λαού.

 

Mε τον ψυχολογικό επηρεασμό επετεύχθησαν όχι μόνο ψυχολογικά

αποτελέσματα, αλλά και υλικά ακόμη και στρατιωτικά. Κατακτήθηκαν εδάφη,

ανατράπηκε ο υλικός και στρατιωτικός συσχετισμός δυνάμεων, επιτεύχθηκε η

απόσπαση υλικής και στρατιωτικής νίκης. Ο πόλεμος από την αρχαιότητα

μέχρι σήμερα δεν διεξάγεται μόνο με τα όπλα, αλλά με κάθε μέσο πειθούς.

Όταν η πειθώ ασκείται με τη παράσταση γεγονότων, ιδεών, επιχειρημάτων,

συναισθηματικών εντυπώσεων και άλλων παρεμφερών μέσων, χωρίς να

δημιουργούνται νέα πολιτικά γεγονότα, βρισκόμαστε στο τομέα του

ψυχολογικού επηρεασμού.

Η ίδια η ζωή είναι αγώνας ψυχολογικού επηρεασμού. Από μικρά παιδιά,

θέλουμε να πείσουμε τους άλλους, να επιβάλουμε τη θέληση μας ή να

προβάλουμε τους εαυτούς μας. Το ίδιο κάνουν και οι άλλοι σε μας. Mέσα

μας κυριαρχούν κίνητρα που κατευθύνουν την συμπεριφορά μας.

Η μελέτη της ιστορίας είναι η καλύτερη μύηση στο χώρο του ψυχολογικού

επηρεασμού. Αυτή θα επέτρεπε να γίνει κατανοητή η σκέψη και η φιλοσοφία

των ανθρωπίνων συγκρούσεων, θα επεξηγούσε τη δράση και ίσως θα βοηθούσε

στην αντιμετώπιση αυτού του φοβερού όπλου, που λέγεται επηρεασμός

αισθήματος, γνώμης και πνεύματος. 

Η ιστορική πράξη θα μας επιτρέψει π.χ

να συγκρίνουμε τα συστήματα ψυχολογικού επηρεασμού στο Β΄ Παγκόσμιο

Πόλεμο, τις μετέπειτα εξελίξεις και να προσαρμόσουμε τα πορίσματα, όσο

είναι δυνατόν στην Ελληνική ιδιοσυγκρασία και πραγματικότητα.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι ο ψυχολογικός επηρεασμός

είναι περισσότερο τέχνη, παρά επιστήμη, και επομένως τα ιστορικά

διδάγματα έχουν σημαντική αξία, ίσως πιο μεγάλη από τις θεωρητικές

κατατάξεις και σχηματοποιήσεις.

 Πρέπει να γνωρίζουμε όμως ότι από την

ιστορία μπορούμε να αντλήσουμε διδάγματα, αλλά δεν μπορούμε με αυτά να

δώσουμε άμεσες λύσεις στα εκάστοτε παρουσιαζόμενα προβλήματα, γιατί κάθε

πρόβλημα έχει τη δική του δυναμική και πρέπει να σταθμίζεται από τις

σύγχρονες αντιλήψεις που υφίστανται.

Η ανάγκη ασκήσεως ψυχολογικού επηρεασμού των μαζών υπήρχε από την

αρχαιότητα και ικανοποιούταν συνήθως με αυτοσχέδιες μεθόδους και

ατομικές πολλές φορές προσπάθειες ή επινοήσεις. Με την πάροδο όμως των

χρόνων η ανάγκη έγινε πλέον εμφανής, για αυτό και τα κράτη με τους

ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και ιστορικούς τους, στράφηκαν προς την

επιστημονική μελέτη των τρόπων επηρεασμού της συμπεριφοράς και των

στάσεων των μαζών. Έτσι πέτυχαν να καθορίσουν τις αρχές και να

προσδιορίσουν τους κανόνες, βάσει των οποίων διεξάγεται ο ψυχολογικός

επηρεασμός.

Ενώ μέχρι τώρα οι μεγάλοι κυβερνήτες, οι ιδρυτές θρησκειών, οι

Απόστολοι, οι αρχηγοί οργανώσεων, υπήρξαν πάντοτε ασυναίσθητα ψυχολόγοι,

με ασφαλή ενστικτώδη αντίληψη της ψυχής των μαζών και επί αυτής κυρίως

της ικανότητός τους στήριζαν τις επιχειρήσεις τους, σήμερα δεν αρκεί

μόνο τούτο. Σήμερα απαιτείται βαθιά μελέτη και αριστοτεχνικός χειρισμός

των ψυχολογικών προβλημάτων, από του ανώτατου άρχοντα μέχρι του

τελευταίου δεκανέα.

Ο σύγχρονος άνθρωπος λαχταρά για μία νέα ιδέα, ένα μύθο που θα του

πει: «Εγώ τα ξέρω όλα, τα λύνω όλα, σου προσφέρω τα πάντα». Αναζητά

ιδεολογία, που θα έλθει για του προσφέρει την σιγουριά. Έτσι η σημερινή

εποχή αποτελεί μία από τις κρισιμότερες περιόδους της ιστορίας της

ανθρωπότητας κατά την οποία η ανθρώπινη σκέψη έχοντας να επιλύσει σωρεία

προβλημάτων, είναι ευάλωτος και επιρρεπής στις υποδεικνυόμενες από τους

επιτήδειους, κατάλληλα παρουσιαζόμενες από ψυχολογικής πλευράς, λύσεις.

Τον άνθρωπο τελικά κερδίζει, ή αν θέλετε υποτάσσει, ο παρουσιάζων

επιτυχέστερα τα συνθήματα – λύσεις.

Στην σύγχρονη εποχή η ψυχολογική μορφή του πολέμου γίνεται

αντικείμενο επισταμένης έρευνας και αναλύσεως. Σήμερα ο ψυχολογικός

επηρεασμός διεξάγεται μονίμως, παντού και πάντοτε, προς κάθε κατεύθυνση.

Όλοι μας είμαστε μόνιμοι στόχοι του. Αυτός αποτελεί πια ένα συστατικό

στοιχείο της σύγχρονης ζωής, ένα σταθερό θεσμό της, φαινόμενο όλων των

κοινωνιών του αιώνα μας.

Τα κυριότερα όπλα του είναι η διπλωματία, η κατασκοπεία, η οικονομία,

η απειλή, η τρομοκρατία, η δολιοφθορά και το κυριότερο όλων η

επισταμένη τέχνη του ψυχολογικού επηρεασμού. Οι επαγγελματίες του

ψυχολογικού επηρεασμού, αποτελούν πλέον το δεξί κάθε κυβερνήσεως. Χωρίς

αυτούς δεν υπάρχει σύγχρονο κράτος, δεν υπάρχει σύγχρονη πολιτική

ηγεσία,δεν υπάρχει καν κράτος.

O τομέας του ηθικού αποτελεί πρώτιστο στόχο επηρεασμού. Συνίσταται

από ψυχικά και πνευματικά στοιχεία που ενισχύουν το κίνητρο, την πειθώ

και τη δέσμευση των ατόμων και των ομάδων στην επίτευξη των στόχων τους.

Αντιπροσωπεύει τη θέληση που τους καθιστά ικανούς να υπερνικήσουν τους

ηθικούς και ψυχολογικούς περιορισμούς, το φόβο και τις αντιξοότητες,

καθώς και τη συνοχή που τους κρατά ενωμένους. Περιλαμβάνει την πίστη στο

σκοπό, την ορθολογιστική ικανότητα, καθώς επίσης τον πατριωτισμό και τη

στρατιωτική νοοτροπία. Αποσκοπεί στην επικράτηση επί του αντιπάλου, με

την κάμψη της θέλησης και της συνοχής του.

Τα μέσα διεξαγωγής του ψυχολογικού επηρεασμού απεριόριστα. Η είδηση, η

εικόνα, το γραπτό κείμενο ή το σχόλιο, μεταδίδεται πλέον ταυτόχρονα σε

όλα τα σημεία του πλανήτη, σε άμεσο χρόνο. Το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, η

κινητή τηλεφωνία, το φαξ, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής με όλες τις

σύγχρονες τελειοποιήσεις του, το διαδίκτυο (Ιντερνέτ) κλπ, αποτελούν

πλέον μέσα ταχύτατης μετάδοσης της είδησης και της πληροφορίας, αλλά και

ταυτόχρονα του ψυχολογικού επηρεασμού. Οι κατέχοντες τα ΜΜΕ, δύνανται

να επιτύχουν τις πολιτικο – στρατιωτικές τους επιδιώξεις.

Στα δημοκρατικά κράτη όπου υπάρχει υπερβολική ελευθερία και το μέτρο

δύσκολα ορίζεται, υπάρχει κίνδυνος η ανεξέλεγκτη δράση των ΜΜΕ να

συμβάλλει ενίοτε αρνητικά σε εθνικές επιδιώξεις. Ως εκ τούτου η

προσέγγιση και η κάλυψη των εθνικών θεμάτων, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης

και πολέμου, απαιτεί ιδιαίτερη εθνική ευαισθησία και ευθύνη εκ μέρους

των ΜΜΕ. Aπό τα κράτη είναι αναγκαία η λήψη μέτρων ορθής χρησιμοποιήσεως

των ΜΜΕ για έλεγχο της διαμορφώσεως της κοινής γνώμης σε ορθές βάσεις

και η θεσμική κατοχύρωση για θέματα εθνικής ασφαλείας.

Σήμερα κάθε έθνος είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιεί ψυχολογικά μέσα

για να στηρίξει την εξωτερική του πολιτική, να προωθήσει τις διεθνείς

του επιδιώξεις, να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του, να αποκτά φίλους και

συμπάθειες, να αντικρούει εχθρούς και κατηγορίες. Και μάλιστα, η ανάγκη

αυτή, είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μικρότερο και ασθενέστερο είναι ένα

έθνος. Τα μεγάλα κράτη, μπορούν να προωθούν τις επιδιώξεις τους με την

οικονομική ή στρατιωτική τους δύναμη. Τα μικρά με τις ψυχολογικές

ενέργειες.

Στους μελλοντικούς πολέμους, ασφαλώς θα διεξάγονται στρατιωτικές

επιχειρήσεις, αλλά το νέο στοιχείο θα αποτελούν οι ψυχολογικές

επιχειρήσεις, που θα προσπαθούν να κερδίσουν τη μάχη των εντυπώσεων και

θα καθορίζουν τον νικητή, από τη πειστικότητα της αφήγησης που αυτός θα

παρέχει για την ερμηνεία της σύγκρουσης. Για να αποκτηθεί η νίκη των

όπλων, ο πόλεμος θα πρέπει να επικαλύπτεται με ισχυρό ιδεολογικό

περιεχόμενο.

Οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις θα ξεκινήσουν πολύ πριν την έναρξη

οποιουδήποτε πολέμου και θα ολοκληρωθούν πολύ μετά τη λήξη του. Συχνά οι

ΨΕ θα είναι το κρίσιμο βάρος που θα γείρει την πλάστιγγα υπέρ του ενός ή

του άλλου αντιπάλου.

Οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις μεταφέρουν επιλεγμένες πληροφορίες καθώς

επίσης και φυσικές αποδείξεις και ενδείξεις, στοχεύοντας συγκεκριμένες

ομάδες και άτομα, με στόχο τον επηρεασμό των συναισθημάτων τους, των

θέσεών τους, των κινήτρων τους, της αντίληψής τους, της

επιχειρηματολογίας τους και τελικά της συνολικής συμπεριφοράς τους.

Η έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση της κοινωνίας μας για τις πτυχές των

στρατιωτικών Επιχειρήσεων, προάγει την κατανόηση και υποστήριξη του

κοινού. Ο στόχος είναι να νικηθούν οι αντίπαλες Δυνάμεις, με την

υπονόμευση της πίστης τους στη δυνατότητα να επιτύχουν να διατηρήσουν

τους στόχους τους, με τη διάσπαση της συνοχής τους και με τη μείωση της

θέλησής τους για αντίσταση. Ταυτόχρονα να ενισχύσουν την δική μας θέληση

(ΕΔ και κοινωνίας) να επιτύχουμε τους στόχους και τις προσδοκίες μας.

Οι σύγχρονες ψυχολογικές επιχειρήσεις διεξάγονται με «πανίσχυρα

όπλα», ανάλογα εκείνων της υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιούνται στο

σύγχρονο πεδίο μάχης. Τα «όπλα» αυτά σκοπεύουν την ψυχή και το νου και

εάν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα βρίσκουν το στόχο τους με ακρίβεια,

αποτελώντας έτσι πολλαπλασιαστές ισχύος. 

Η οργάνωση, η εκπαίδευση, αλλά

κυρίως οι δυνατότητες που δίνουν τα σύγχρονα μέσα, είναι τα ποιοτικά

χαρακτηριστικά, για τη διεξαγωγή επιτυχημένων ΨΕ.

Σύγχρονη εξέλιξη των ΨΕ είναι ο «πόλεμος των λέξεων και της εικόνας»,

όπου οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν ιστοσελίδες κοινωνικής

δικτύωσης όπως το Facebook, Twitter και το YouTube για να εκφράσουν τις

απόψεις τους σε ένα παγκόσμιο ακροατήριο. 

Ο όρος Cuber (Κυβερνοπόλεμος)

χρησιμοποιείται ως εκμετάλλευση από πλευράς ΨΕ της σύγχρονης

τεχνολογίας (διαδίκτυο, κινητή τηλεφωνία, δορυφορικές εφαρμογές κλπ).

Οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις (ΨΕ) διαφέρουν από τη ενημέρωση τύπου ή

επιχειρήσεις ΜΜΕ όπως συνηθίζεται να λέγεται. Ανεξάρτητα όμως της

διαφοράς οι ασχολούμενοι με επιχειρήσεις ΜΜΕ πρέπει να είναι γνώστες των

τεχνικών της προπαγάνδας, με όλες της μεθόδους και κανόνες αυτής.

Οι επιχειρήσεις ΜΜΕ δίδουν το μήνυμά τους, που αποτελείται από

γεγονότα και μια διαμορφωμένη άποψη στα ΜΜΕ, τα οποία είναι ελεύθερα να

λάβουν υπόψη τους το άτομο που αποδεσμεύει τις πληροφορίες και να

δημοσιεύσουν το σύνολο ή μέρος της ιστορίας με τη δική τους «άποψη ή

τροποποιήσεις».

Αντίθετα, οι ΨΕ παραδίδουν το μήνυμά τους κατευθείαν στον καθορισμένο

αποδέκτη (ακροατήριο – στόχο), χρησιμοποιώντας όλα τα διατιθέμενα μέσα

διασποράς ειδήσεων (και τις επιχειρήσεις ΜΜΕ). Καμία ερώτηση ή

τροποποίηση του μηνύματος, δεν είναι δυνατή.

Κανένα έθνος, που επιθυμεί να επιζήσει σε αυτόν τον αιώνα ή και τους

επόμενους, δεν δικαιούται να αγνοήσει τη σημασία του ψυχολογικού

επηρεασμού. Είναι επιβαλλόμενη ανάγκη η εθνική θωράκιση με κατάλληλη

ψυχολογική προετοιμασία, η οποία απαιτεί μεθόδευση, τεχνική και επιμονή.

Το σύγχρονο πεδίο μάχης δεν θα αποτελέσει μόνο ένα χώρο ανταγωνισμού

«έξυπνων» συστημάτων υψηλής τεχνολογίας, αλλά και ένα πεδίο σύγκρουσης

των ψυχικών αποθεμάτων εκείνων που τα διοικούν και τα χειρίζονται.

Όποιος Στρατός παραμείνει άοπλος στη ψυχολογική προετοιμασία, θα νικηθεί πριν πολεμήσει.

​

3. Χρησιμοποιούνται μέθοδοι Ψυχολογικών Επιχειρήσεων στην ελληνική κοινωνία;

Ας κάνουμε μια πολύ μικρή αναφορά στην ένοια «ψυχολογικός πόλεμος» για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται…

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ο ψυχολογικός πόλεμος, είναι τόσο παλαιός όσο και ο κόσμος. Αλλά

σπουδαίο ρόλο, άρχισε να παίζει στη ζωή των Εθνών και της παγκόσμιας

κοινωνίας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και όσο υπήρχε πολλαπλασιασμός

των επιστημονικών και τεχνικών μεθόδων, ο πόλεμος άλλαξε ριζικά μορφή.

Τόσο στη Στρατιωτική Στρατηγική, όσο και στην Πολιτική Στρατηγική, ο

ψυχολογικός πόλεμος απέκτησε καθοριστική διάσταση και επηρέασε ουσιωδώς

τις στρατιωτικοπολιτικές εξελίξεις σε όλα τα έθνη.

Ο ψυχολογικός πόλεμος, αποβλέπει στο να μεταβάλλει – με μια

καθορισμένη έννοια – τη συμπεριφορά των ατόμων – αντιπάλων ή συμμάχων –

διά της επιδράσεως επί της νοημοσύνης των, του ψυχισμού τους, του

πνεύματός τους και της συνειδήσεως, χωρίς να προσφεύγει στην υλική βία.

Αντιπροσωπεύει την πλέον ύπουλη μορφή του πολιτικού πολέμου, διότι

χρησιμοποιεί όλα τα μέσα με τα οποία φτάνει στον εσώτερο ψυχισμό του

ατόμου και επιδρά έτσι στη νοημοσύνη και την ευαισθησία του.

Κάποιες από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στις ψυχολογικές επιχειρήσεις είναι:

– Ο τρόμος

– Μείωση του ηθικού

– προπαγάνδα

– Η ανασφάλεια

– Η διχόνοια

– Διάδοση ψευδών ειδήσεων

– Εκμετάλλευση των ΜΜΕ – τύπου – διαδικτύου

– Η υπέρμετρη βία

– Εκμετάλλευση των μειονεκτημάτων ενός λαού

– Ο στιγματισμός

– συκοφαντία

Ας δούμε λοιπόν αν αυτές οι μέθοδοι χρησιμοποιούνται ως μέσο πίεσης απέναντι στον Ελληνικό λαό…

Ο τρόμος ότι δεν υπάρχει τίποτα, ότι δεν γίνεται τίποτα ότι είμαστε

χαμένοι, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτή που ακολουθείται δεν τον

νοιώθουμε καθημερινά στο πετσί μας; 

Είναι άραγε έτσι τα πράγματα ή

σκόπιμα καλλιεργείται επίτηδες το αίσθημα του φόβου και τρόμου στο

πλήθος;

Στις καπιταλιστικές-καταναλωτικές κοινωνίες που ζούμε και στον τρόπο

ζωής που μας προώθησαν να ζούμε κυρίως τα ΜΜΕ το κυριότερο αγαθό για τον

άνθρωπο μας έχουν υποβάλει να πιστέψουμε ότι είναι το χρήμα. Μειώνοντας

μισθούς-συντάξεις και γενικά τα εισοδήματα των πολιτών δεν μειώνεται το

ηθικό; ο άνθρωπος δεν αναγκάζεται στην ανέχεια και τον εξευτελισμό ότι

χρωστάω ότι δεν έχω να πληρώσω. Σε αυτά να προσθέσουμε και πάλι τον φόβο

των τραπεζών της εφορίας, της αστυνομίας κλπ. Η μείωση του ηθικού των

πολιτών τον κάνει να φέρετε με δουλοπρέπεια έναντι των δανειστών του…

Η προπαγάνδα είναι πολύ βασικό στοιχείο των ΨΕΠ ενάντιων του

πληθυσμού. Η προπαγάνδα είναι όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά των ΨΕΠ με

μοναδικό σκοπό να μειώσουν το ηθικό και να πλάσουν έναν άνθρωπο

κατευθυνόμενο και δουλοπρεπή.

Η ανασφάλεια είναι άλλο ένα πολύ βασικό κομμάτι για την επιτυχία της

προπαγάνδας. Με τεχνάσματα του στυλ «θα χρεοκοπήσουμε – δεν θα

χρεοκοπήσουμε» , «θα κάνουμε εκλογές – δεν θα κάνουμε εκλογές» , «θα

κουρέψουμε το χρέος – δεν θα το κουρέψουμε», καλλιεργούν επίτηδες στον

κόσμο ένα κλίμα όπου τίποτα δεν είναι σίγουρο και απόλυτο. Έτσι η κοινή

γνώμη αποπροσανατολίζεται, δεν μπορεί να καταλάβει τι αλήθεια και τι

ψέμα, χάνει την έννοια των λέξεων και τελικά οδηγεί στον τρόμο για το

αύριο. Αν θα έχει δουλειά, πως θα μεγαλώσει τα παιδιά του ακόμη και αν

θα παντρευτεί η θα κάνει παιδιά…

Με τη διχόνοια αυτός που ασκεί τις ΨΕΠ βάζει τον εχθρό να διχάζεται

και να δημιουργήσει τελικά έναν «εμφύλιο πόλεμο» ανάμεσα στους πολίτες

μίας κοινωνίας. Δεν τo έχουν κάνει αυτό στην Ελλάδα; Όταν ο καθένας

κοιτάει μόνο να μην χάσει αυτός από την δουλειά του ή την ίδια τη

δουλειά του και δεν τον ενδιαφέρει το τι κάνει ο άλλος. Το κόλπο είναι

γνωστό και παλιό. Βάζουμε τον κόσμο να «σκοτώνεται» κι εμείς κάνουμε

αυτό που θέλουμε. Ο κόσμος αναλώνεται στις συντεχνιακές διαφωνίες και

χάνει τον πραγματικό «εχθρό». Αυτό το έχουν καταφέρει σε πολύ μεγάλο

βαθμό στην Ελληνική κοινωνία και γι αυτό ευθύνεται ίσως και η φύση του

Έλληνα…

Με την συκοφαντία δημιουργεί αισθήματα ενοχής στο πλήθος πείθοντας το

ότι «μαζί τα φάγαμε», ότι είναι τεμπέλης και ότι δεν δουλεύει όσο

χρειάζεται. Έτσι «βάζει χέρι» ακόμη και στα ωράρια εκτός από το μισθό.

Να δουλεύει διπλές ώρες με τα μισά λεφτά!

Αυτός που ασκεί ψυχολογικό πόλεμο στο πλήθος εκμεταλλεύεται κάποια

«κακα» χαρακτηριστικά του πλήθους που θέλει να ελέγξει. Ο Έλληνας από

την φύση του, όσο και να μας ξενίζει, είναι και λίγο συμφεροντολόγος και

ρουφιάνος. Ακόμη και αυτό έχει μελετηθεί και χρησιμοποιείται. 

Οι

Έλληνες μόνο στον κοινό κίνδυνο ενώνονταν από πάντα και όταν όλα ήταν

καλά κυβερνούσε η διχόνοια. Τώρα ούτε και στον κίνδυνο δεν ενώνονται…

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρώτη ημέρα ίδρυσης της οικονομικής

αστυνομίας είχαμε χιλιάδες καταγγελίες. Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν

χτίζεις κάτι και είσαι παράνομος αυτός που θα σε καταγγείλει θα είναι ο

γείτονας ή ο συγγενής.

Η μεγάλη ανάπτυξη της τεχνολογίας έδωσε στον προπαγανδιστή τρόμερά

τεχνολογικά «όπλα». Η εκμετάλλευση όλων των διαθέσιμων μέσων

πληροφόρησης. Ραδιόφωνο – τηλεόραση – εφημερίδες – περιοδικά – ιντερνετ

κλπ. 

Τα μέσα (Παρα)πληροφόρησης έτσι μεταμορφώνονται κάτω από έλεγχο σε μέσα

παραπληροφόρησης και «περνούν» προς τον λαό το μήνυμα που θέλουν. Το

μήνυμα αυτό αποσκοπεί στη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και τρόμου για

να κάμψει το ηθικό και τελικά να δεχτεί ο πληθυσμός αυτό που προσφέρουν

κάποιοι σαν την μοναδική λύση που όμως είναι η χειρότερη λύση. 

Ένα καλό

παράδειγμα είναι η αλόγιστη χρήση βίας και χημικών στο σύνταγμα την

28-29 Ιουνίου όπου πραγματικά είναι θαύμα που δεν πέθανε κόσμος και τα

τηλεοπτικά κανάλια δεν έδειχναν απολύτως τίποτα!!!

 Όταν στο Σύνταγμα

μαζεύονταν τον περασμένο Μάιο 500.000 κόσμος τα τηλεοπτικά κανάλια είτε

προσπαθούσαν να μειώσουν το γεγονός είτε δεν το πρόβαλαν…

Κι εδώ έρχεται η υπέρμετρη βία, που μοναδικός σκοπός της είναι ο

εκφοβισμός του πλήθους, η αποτροπή διαδηλώσεων ή σε περίπτωση που

γίνονται να διαλύονται βάναυσα ώστε να φοβάται ο κόσμος να κατέβει στον

δρόμο. Κι αυτό εφαρμόζεται με μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα. Κάθε φορά που

μαζεύεται κόσμος πέφτει άγριο ξύλο και εκφοβισμός ώστε να φοβούνται

όλοι.

Μετά από την εκμετάλλευση όλων των παραπάνω μεθόδων ΨΕΠ, όσοι έχουν

ακόμη το σθένος και την δύναμη να αντιστέκονται να φωνάζουν και να

διεκδικούν, ή τους πάνε στην δικαιοσύνη είτε χαρακτηρίζονται ως γραφικοί

ή λαϊκιστές ή αναρχικοί και απομονώνονται…

Στην Ελλάδα γίνεται ένα παγκόσμιο πείραμα αυτή τη στιγμή γιατί

σύμφωνα με τα λεγόμενα μεγάλων συνομωσιολόγων αν κάμψουμε τους Έλληνες

που αντιστέκονται και είναι από την φύση τους επαναστάτες, τότε μπορούμε

να κάμψουμε όλους τους λαούς για να υποβάλουμε εν τέλει μια παγκόσμια

κυβέρνηση (δικτατορία) και να υποτάξουμε όλους τους λαούς…

Χρησιμοποιηθηκαν αρθρα κ πληροφοριες των :
Δ. Συριοπούλου
Του κ. Ιωάννου Πασχαλίδη,Υποστρατήγου εν αποστρατεία ( Το 2ο σκελος)
Καποια αποσπασματα Απο zougla.gr
 ( οχι hyper links κ αρχεια )