Η υπερπαραγωγή του gazzetta για το clasico συνεχίζεται, με τον Γιάσμινκο Βέλιτς να αναλύει όσα θα δούμε απόψε στο χορτάρι του «Καμπ Νου»!
Μπαρτσελόνα-Ρεάλ: έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι είναι το ντέρμπι του αιώνα. Αυτή τη φορά όμως μοιάζει να είναι τέτοιο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σύγκρουση γιγάντων, αλλά και δύο διαφορετικών ποδοσφαιρικών σχολών, φιλοσοφιών και πολιτικών…

Η Μπαρτσελόνα είναι κάτι περισσότερο από μία ποδοσφαιρική ομάδα, όπως είναι γνωστό σε όλους εδώ και πολλά χρόνια. Είναι συνολικά ένα μοναδικό μοντέλο, του οποίου παρόμοιο δεν υπάρχει παγκοσμίως (προσπαθεί η Άρσεναλ, αλλά είναι πολύ μακριά…) Είτε μιλάμε για τον τρόπο διοίκησης και διαχείρισης είτε για την ποδοσφαιρική ταυτότητα εντός των τεσσάρων γραμμών, η Μπάρτσα είναι «διαφορετική». Με πάρα πολλούς παίκτες από τις ακαδημίες της να στελεχώνουν την πρώτη ομάδα, κάτι που αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο για τέτοιου επιπέδου συλλόγους!

Αγωνιστικά, είναι μια ομάδα που θέλει την μπάλα στα πόδια της, πιέζει ψηλά και κυκλοφορεί την μπάλα στο μισό γήπεδο του αντιπάλου, παίζοντας κοντινές πάσες, με 1-2 επαφές με την μπάλα. Έχει συνολικά μια φιλοσοφία πολλών ετών, η οποία δεν αλλάζει. Παίζει το δικό της ποδόσφαιρο και δεν την απασχολεί ιδιαίτερα πώς παίζει ο εκάστοτε αντίπαλός της.

Σήμερα, σίγουρα θα έχει απέναντί της έναν αντίπαλο που πρέπει να τον υπολογίζει αρκετά, έναν αντίπαλο ικανό να τιμωρήσει την παραμικρή απώλεια συγκέντρωσης.

Από την άλλη πλευρά είναι η ΡεάλΜαδρίτης, η μισητή αντίπαλός της, ένα εντελώς διαφορετικό ποδοσφαιρικό μοντέλο από κάθε άποψη. Πολλές μεταγραφές συχνά, πολλά εκατομμύρια δεξιά και αριστερά, ανεκμετάλλευτες ακαδημίες και αναζήτηση ποδοσφαιρικής ταυτότητας κάθε τόσο (αν και ο Πεπ Γκουαρντιόλα είπε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου πως η Ρεάλ ήταν πάντα ομάδα των αντεπιθέσεων). Φαίνεται πως στο πρόσωπο του Μουρίνιο βρήκε αυτό που έψαχνε αρκετό καιρό. Έναν ηγέτη ικανό να κατευθύνει με τον τρόπο του και με μαεστρία όλη τη δύναμη που έχει ένα σύλλογος του μεγέθους της Ρεάλ.

Στα πρόσωπα των δύο προπονητών και στον τρόπο με τον οποίο ηγούνται στις ομάδες τους, φαίνεται η διαφορά των δύο συλλόγων. Από τη μια πλευρά ο Γκουαρντιόλα: με ένα μοντέλο ηγεσίας που έχει συνέχεια, σε μια φάση που δείχνει ότι δεν είναι τόσο σημαντικό να φτάσεις κάπου, όσο να διατηρείσαι σε πολύ υψηλό επίπεδο, να δίνεις την κατεύθυνση για τον προσανατολισμό της ομάδας και να ενώνονται όλες οι δυνάμεις της με στόχο την επίτευξη της μέγιστης απόδοσης, που επιβεβαιώνεται από πολλούς και διαδοχικούς τίτλους.

Από την άλλη πλευρά ο Μουρίνιο: εκπροσωπεί διαφορετικό μοντέλο, ηγετικό, εκείνο που χωρίς τον ίδιο δεν μπορεί να λειτουργήσει και που εξαρτάται από τον ίδιο αποκλειστικά. Και είναι ιδανικό για ομάδες που βρίσκονται σε κρίση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κατάκτηση τίτλων. Πηγαίνει, επιβάλλει τον τρόπο του, όλοι περιμένουν τι θα πει και τι θα κάνει ο ίδιος και στη συνέχεια έρχονται οι τίτλοι. Δηλαδή το μοντέλο αρχίζει και τελειώνει σε αυτόν.

Αγωνιστικά, η Ρεάλ Μαδρίτης παίζει πιο εκρηκτικό ποδόσφαιρο. Κλέβοντας την μπάλα, μπορεί να πετύχει γκολ μέσα από 4-5 πάσες. Της αρέσει να έχει την μπάλα στα πόδια της όταν αυτό είναι εφικτό, δεν... ενοχλείται όμως πολύ αν δεν την έχει. Η σύνδεση του κέντρου με τους τέσσερις παίκτες μπροστά είναι απίστευτα γρήγορη και αποτελεσματική. Επίσης, έχει μεγαλύτερη ικανότητα από την Μπαρτσελόνα στην προσαρμογή σε διαφορετικές συνθήκες παιχνιδιού, ασχολείται περισσότερο με τη στρατηγική πλευρά ενός ματς. Σε αντίθεση με την Μπάρτσα, η οποία απλά προσπαθεί να επιβάλει το παιχνίδι της και δεν προσαρμόζει τα πλάνα της στον αντίπαλο.

Στοιχείο της ισορροπίας αποτελεί και ένα γκάλοπ ισπανικής εφημερίδας για την επιλογή της καλύτερης ενδεκάδας παγκοσμίως με το εξής αποτέλεσμα: Κασίγιας Ράμος, Πικέ, Πουγιόλ, Μαρσέλο, Μπουσκέτς, Τσάβι, Ινιέστα, Μέσι, Ιγουαΐν, Ρονάλντο, με προπονητή τον Μουρίνιο. Δηλαδή, 6 παίκτες της Μπάρτσα + 5 παίκτες και ο προπονητής της Ρεάλ (άσχετο που είναι όλοι από το ισπανικό πρωτάθλημα).

Ο Χόρχε Βαλντάνο είπε πρόσφατα πως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει έχει πάει ποτέ τόσο έτοιμη και προετοιμασμένη σε ένα ματς με την Μπαρτσελόνα. Πράγματι, αυτή είναι η εντύπωση που υπάρχει στο μυαλό μου και φαντάζομαι όχι μόνο στο δικό μου. Πρόβλεψη με ρίσκο για το βράδυ; Θα τολμήσω να πω ότι πιστεύω πως η Ρεάλ δεν θα χάσει. Με μια νίκη ενδεχομένως αγκαλιάζει και τον τίτλο, όσο νωρίς κι αν είναι για να μιλάμε από τώρα για τον τερματισμό. Είναι όμως τόσο δυνατές αυτές οι δύο ομάδες, που ακόμη και στο ανταγωνιστικό ισπανικό πρωτάθλημα, δύσκολα μπορεί κάποιος να τις αντιμετωπίσει.

Πηγή : gazzetta.gr